Escape 1 & 2

Chapter 2.5

Marie

Ik werd wakker en haastte me naar school. Jade was toen ik aankwam nog op me aan het wachten. 'Heb je die witte BMW gezien?' vroeg Jade fluisterend. Ik knikte. 'Ja, en hij parkeerde zelfs naast me!' zei ik angstig terug. 'Het zal toch niets te maken hebben met Bas en Mohammed?' vroeg Jade nu ook angstig. Ik hield mijn schouders op. 'Kweenie.' We liepen samen naar binnen. Net op tijd in het klaslokaal gingen we zitten. 'Net op tijd Witten en Esch,' zei de lerares Duits tegen Jade en mij. Ik knikte en ging naast Jade zitten. 'Ik blijf de hele dag school bij je.' De juf keek ons aan waardoor we onze mond hielden. Dan maar in de pauze praten. Na de 1e uren les gingen we in de pauze van 20 minuten buiten zitten. 'Nog iets bijzonders gebeurt?' vroeg David toen hij zijn arm om me heen sloeg. Hij keek iedereen een voor een aan. Jade en ik keken snel even in elkaars ogen. Ik schudde zachtjes mijn hoofd. We vertellen het nu nog niet. 'Nee, alles ging goed. Toch?' vroeg ik aan Jade. Ze knikte. 'Ja, uuhm alles ging goed.' Opgelucht zuchtte ik toen het tijd was om weer nar de volgende les te gaan. 'Kom Bella, wij hebben samen les.'

Na school nam ik van iedereen afscheid en stapte mijn auto in. Ik gooide mijn tas op de bijrijdersstoel (moet ik dit nog überhaupt vertellen?) en startte de auto. Ik zuchtte toen de witte BMW weer achter me aan kwam rijden. Hoe doet hij dat zo snel? Zit hij ergens verstopte bij school op mij te wachten? Ziet hij me elke dag? Ik trok mijn wenkbrauw op toen de witte BMW opeens ging bumperkleven. Zeg alsjeblieft dat er nu een wijkagent komt en hem niet meer laat bumperkleven. Ik bedoel, achtervolging is een ding, maar gevaarlijk doen? Ik dacht na. Het is niet handig om naar huis te gaan. Straks weet hij nog waar ik woon. Maar waar moet ik anders heen? Meteen kwam er een naam in me op; Cas! Ik keerde de auto om en reed naar Cas huis. Ik parkeerde de auto 4 parkeerplaatsen van zijn huis af en stapte uit. Ik zag nog net zwart haar van de bestuurder van de witte BMW voordat hij snel wegreed. Snel maakte ik een foto van nummerbord. Ik stopte mijn Iphone terug in mijn tas en belde aan bij Cas. Hopelijk is hij thuis.

'Marie! Fijn dat je er weer bent. Kom snel binnen,' zei Cas heel enthousiast. 'Wat brengt jouw hier?- Los ervan dat we beste vriendinnen zijn,' voegde hij er aan toe toen we met drinken op zijn bank zaten. 'Ik word na die gebeurtenis in dat steegje steeds maar achtervolgd door een witte BMW,' begon ik maar mijn verhaal. Cas knikte, 'Denk je dat dat iets met dat steegje te maken heeft?' vroeg hij aandachtig. Ik schudde mijn hoofd. 'Ik weet vrijwel zeker dat het daarmee te maken heeft.' Stilte.. 'Ik wou dat ik je kon helpen,' zei Cas na een tijdje. 'Ja, maar je kan niet veel doen.' Ik speelde met zijn haar. Cas sloot zijn ogen en kreunde. 'Dat deed mijn moeder ook altijd,' zei hij genietend. Ik grinnikte. 'Denk je je nu in dat ik je moeder ben ofzo?' vroeg ik gniffelend. Cas trok zijn mondhoeken omhoog en lachte. 'Nee johh.' Ik dacht na. 'Hoe zie je mij dan?' Cas deed zijn ogen open en keek me aan. 'Als een beste vriendin. Maar ook-' Cas drukte zacht en kort zijn lippen op de mijne. 'Ik wil je niet van David afpakken hoor,' zei hij beschermend. Ik knikte. 'Ik denk dat ik mijn gevoelens voor jou verberg. Maar ik hou ook van David..'

Het is gelukt om vandaag nog een hoofdstukje online te zetten! Ik wil nog even iets zeggen. Ik ben met een nieuw boek begonnen. Het boek heet: Friendship is difficult. Je kan het boek vinden op de gehele naam: Friendship is difficult ft. Emma Watson Fanfiction. Ik hoop dat jullie daar een kijkje op zullen nemen. Ik plaatst trouwens mijn cadeau voor jullie ( Am i a Princes?) een dag voor mijn verjaardag. Dus de 17e. Reden= Ik heb een dansvoorstelling op de 18e dus heb geen tijd om op wattpad te gaan. 

-Vote, Comment & Follow

~Liza

P.S. Sorry voor de verspilling van een paar secondes van je leven door mijn verhaal over boeken enz. ^^