Escape 1 & 2

Chapter 2.18

Marie

Ik had gehoopt dat ik het wel uit zou houden. Maar alles liep vandaag fataal mis...

Het begon allemaal toen ik wakker werd, niet wetend dat het vandaag een rotdag zou worden...Ik klaagde de hele ochtend niets, nopes, nada. Maar om 11 uur ging alles mis, al mijn harde werk om positief te blijven. Het begon ermee dat ik werd gebeld, door Mercedes. Julian zat op dat moment bij mij in de kelder, te kaarten. Om me gezelschap te houden. Ik hoopte dat hij het niet goed zou horen, door helemaal op mijn telefoon te gaan zitten. Maar helaas.. 'Geef hier!' Julians ogen spuwden vuur. 'Heb jij contact met mensen in de buitenwereld!' spuugde hij naar me. Bang schudde ik mijn hoofd. 'Nee, zo zit het niet..echt waar..Ik word nu gewoon zomaar gebeld!' bibberde ik. 'Tuurlijk dom wicht! Denk na! Je hebt alles verknald voor jezelf slet!' 

Dat verklaard waarom ik nu huilend op mijn harde bed zit. Zonder eten, tv en zonder telefoon. Als ze maar geen informatie voor het plan naar me sturen. Of, misschien is mijn batterij bijna leeg! Dan is alles ook goed! Opeens hoorde ik de deur weer open gaan. Een rode Julian kwam de trap af hollen. 'Heb je een oplader meegenomen?!' schreeuwde hij naar me. 'Weet je wat Marie?' ging hij op kwetsende toon verder. 'Ik haal je ouders hierheen! En laat ze die oplader meenemen! Je ouders zullen toekijken hoe we Iris uitgraven! En als jij je tot die tijd niet kunt gedragen, dan ga je ook maar lekker met ze mee kijken naar je zus-' 'GENOEG! HOE OP OVER IRIS OF IK ZAL JE..IK ZAL JE...IK ZAL JE HIERVOOR LATEN BOETEN!' De klap die ik daarna kreeg kwam hard aan. 'Ik ga je ouders ophalen dat staat vast!' Dat mijn ouders bij me zullen zijn is fijn. Maar dat ze de botten van hun dode dochter moeten zien...

Julian

Ik gaf een van mijn bewakers een schop. 'Dat krijg je als je niet meewerkt' 'Het is nog maar een kind Julian...' probeerde hij nog. 'Hou je mond en bewaak haar wil je?' Boos stapte ik de auto in, die wegreed. 'Eerst gaan we Mohammed ophalen,' informeerde ik mijn chauffeur. Voor het huis van Mohammed stonden we stil. Ik belde aan en een dolblije Mohammed kwam naar buiten. 'Marie zal ervoor boeten dat ze Bas heeft vermoord!' En samen met Mohammed reden we naar Maries huis. Waar we met veel geweld haar ouders de auto in kregen. 'Jullie zullen blij zijn jullie dochters weer te zien!' Vragend keek de moeder van Marie me aan. 'We hebben nog maar een dochter!' Ik grijnsde boosaardig. 'Jullie zullen ook alleen jullie gestorven dochters botten zien!'

Spannend? Ik vind van wel hoor!😏😁

-Vote, Comment & Follow

~Liza💖

455 woorden✏💞