Escape 1 & 2

Chapter 7

Marie

"Training opstaan!" urgg, dit moest ik nog 2 maanden aanhoren.

Ik liet me uit bed glijden en trok mijn trainingspak aan. Ik deed mijn haar in een staart en vulde een bidon met water.

Ik ging zoals gewoonlijk met Bas mee naar de veldjes. 

Ik zat nu in mijn vrije tijd. Vandaag gaan we een plan bedenken die we over 2 maanden kunnen uitvoeren.

"De meiden komen zo." Ik schrok en keek om me heen, pfft het waren de dieren maar.

"Okey, mooi zo." Ik bleef geduldig wachten.

En daar kwamen ze, door de deur. Marietje 6 liep naar mijn kamer, blijkbaar moest ze die schoonmaken.

Annemarie glimlachte naar me.

"Eindelijk kan ik over 2 maanden mijn ouders vertellen wat ik hier heb meegemaakt." Ik glimlachte. Mijn wens was dat ik nog bij Iris zou kunnen zijn. Ik vertelde het niet.

"Ik kan ook haast niet wachten!" 

"Oké, nu gaan we het plan bedenken." We dachten diep na en af en toe verzonnen we nutteloze dingen. Totdat ik het had.

"We kunnen ze een nepketting geven die er precies hetzelfde uitziet als deze!"

"Weet je," begon Annemarie, "dat zou best eens kunnen werken!"

"Maar hoe kunnen wij dan ontsnappen?" vroeg Marietje 3

"Ohh ja, daar had ik niet over nagedacht."

"Het kan wel, met jouw echte ketting dan!" Ik keek Annemarie geïrriteerd aan.

"Ik zeg toch de hele tijd dat ik geen idee heb hoe we kunnen ontsnappen met mijn ketting!" riep ik bijna boos.

"Nou ik leg het nu wel uit dan." Ze nam een grote hap lucht en begon te vertellen:

"Als we jouw ketting 1 week in een soort brouwsel laten staan dan krijg je nog iets bij je ketting als kracht-"

"Wat dan?" onderbrak ik haar. Ze keek me aan met een Laat-me-nou-toch-uitpraten-blik. Ik hield mijn mond en ze vertelde verder:

"Die kracht is dat je ijzer licht en makkelijk weg kan halen. En jij hebt toch tralies?" Ze liet me geen antwoord geven door verder te gaan:

"Nou, dan versmelt jij zeg maar je tralies en wij staan achter de deur van het schoonmaakhok. Als het ijzer dan weg is gaan we heel snel weg." 

"Maar hoe weten we waar we zijn en hoe we naar huis moeten?" Ze keek me aan.

"Dat zal ik je uitleggen. We zitten in een soort grijs gebouw, de deur is gelijk na de tralies links. De deur zit op slot maar jij kan metaal laten smelten dus daar zitten we wel goed mee." Ze ademde even en ging weer verder:

"Dan komen we bij heel veel bomen, daar moet je gewoon het pad volgen en dan kom je bij de snelweg. Er is daar ergens een bushalte en ik weet waar heel veel ov-chipkaarten liggen." Ik knikte begrijpend.
"Ik snap he-"

"We moeten gaan doei!" onderbrak  Annemarie me met een blik op de deur waar Marietje 6 uit kwam.

"Doei," riep ik verbaasd dat ze snel weg waren.

Ik liep ook naar mijn kamer en dacht na.

Waar zou dat brouwsel uit bestaan en kunnen we daar wel aan komen?

Sorry dat ik zo lang niet meer had ge-update. Ik had geen Wifi maar nu weer wel! (jeej!) 

-Vote, Comment & Follow

~Liza