Escape 1 & 2

Chapter 2.11

David

'En anders zorg ik er wel voor dat ze nooit meer terug komt!'

Die zin herhaalde zich de hele tijd door mijn hoofd (lees deel 1.) Zou Mercedes het echt gemeend hebben? Volgens mij zei ze het gewoon om me bang te maken. Zou Mercedes vader die man in die witte BMW zijn? Hij voldoet aan Maries beschrijving! Ik stond snel op en maakte me klaar. Ik nam mezelf voor om mijn gevoelens aan Marie te uiten straks op school. Ik at mijn ontbijt en schoot mijn jas in. 'Dag mam!' Ik gaf haar een kus en stapte in mijn auto. Tijdens mijn rit naar school kwam ik Cas tegen. Hij stak zijn hand naar me op ter begroeting. Maar ik groette niet terug. Volgens mij speelt er iets tussen die Cas en Marie. Ik vind het Cas gedoe maar onbetrouwbaar. Stel dat hij Marie van me wilt afpakken? 

Marie

Na het 1e uur kwam David naar me toe. 'Ik moet je even onder vier ogen spreken.' Verbaasd liet ik Bella en Jade achter. 'Wat is er Daafje?' vroeg ik zenuwachtig. 'Ik zat net thuis te denken. Mercedes heeft iets tegen mij gezegd toen jij ontvoerd was. Ze zei dat "En anders zorg ik er wel voor dat ze nooit meer terug komt!"' zei David snel. Ik knikte geschrokken en begrijpend. 'En nu denk ik dat de vader van Mercedes jou achtervolgt met die witte BMW,' eindigde David zijn verhaal ten slotte. 'Omdat hij hetzelfde haar heeft als mijn achtervolger?' David knikte. 'Het kan allemaal, maar ik moet je ook nog iets vertellen...' Ik vertelde David over mijn droom. 'Hmm, raar hoor.' David verzekerde me ook nog dat hij niet zou lachen daarom. Ik lachte en zei dat ik dat wel wist. Maar toen ging de bel en moesten we naar onze lessen.

Thuis aangekomen na school schoten de vlinders in mijn buik. Het is vandaag 10 maart, dat betekend dat het morgen 11 maart is! Ik vind het allemaal super spannend. Ik was ook bang of mijn ouders erachter zouden kunnen komen. Ik durf ze niet in te lichten. Eigenlijk durf ik niemand in te lichten. Stel dat ze medeplichtig zijn of dat ik ervoor betaald zal staan dat ik het ze verteld heb! Ik moet en werkelijk niet aan denken! Mijn moeder kwam de woonkamer binnen en keek me gelijk bezorgd aan. 'De laatste tijd doe je zo raar,' bekende mijn moeder toen ze mijn temperatuur voelde. 'Je ziet bleekjes, bent stil en warm!' zei mijn moeder. Ik hield mijn schouder op. Nonchalant blijven. 'Er is echt niks mam.' Ze keek me ernstig aan. 'Ik weet dat er iets speelt Marie. Lieg niet tegen mij!'

Srry voor dit korte hoofdstukje!

-Vote, Comment & Follow

~Liza