Escape 1 & 2

Chapter 35^The ending part 3 {The end}

Marie

Ik werd vroeg wakker en sprong in mijn kleding. Al snel zaten we in de auto op weg naar Iris en haar uitslag van de operatie. Er zaten vlinders in mijn buik van de spanning. Bij het ziekenhuis aangekomen ging ik trillend op een stoel zitten. "Witten," ik stond zenuwachtig op en liep mee met mijn ouders en de dokter naar een apart kamertje. "De operatie is jammer genoeg niet goed gelukt-" de rest wat hij zei boeide me niet echt. Het enige wat echt tot me door drong was dat Iris het niet zou halen en dat dit waarschijnlijk haar laatste dag is. Waar we voor vreesden is gebeurt. Iris gaat dood. "Jullie kunnen afscheid nemen, wel stil zijn," zei de dokter terwijl hij opstond. Ik stond langzaam op en slikte toen ik de kamer van Iris inkwam. "I..Iris," mompelde ik zacht. Ik kwam dichter naar haar toe. ''Mijn voorbeeld'' lag met glazige ogen voor zich uit te kijken, ze gaf geen kik. Het brak me om haar zo te zien. 

Ik kwam dichterbij en de tranen gleden over mijn gezicht. Ik haalde de ketting van mijn hals af en legde hem op haar borst. Een van mijn tranen kwam op de diamanten ketting terecht. Iris trok haar mondhoeken omhoog toen ze me eindelijk kon zien. Er viel ook een traan van haar op mijn ketting. Ik schrok toen Iris haar hand op die van mij legde en naar de ketting verschoof. Met onze handen op de ketting gloeide hij paars. Iris knipperde voor het laatst en met de glimlach op haar gezicht blies ze haar laatste adem uit. Ze is overleden met haar hand op de mijne, dat is het beste wat ik nu had kunnen wensen. Met de glimlach nog op haar levenloze gezicht. Ik deed de ketting bij haar om en liep langs mijn ouders de deur uit. iris mag met mijn ketting begraven worden.

Ik lag in de armen van mijn ouders, vriendinnen en David op de bank. Iedereen huilde zacht om Iris. "Haar begrafenis word zoals zij het wil, ze heeft alles gezegd en ik heb het opgeschreven," zei mijn moeder. "Ik ga de rouwkaarten maken, jullie moeten op haar begrafenis vrolijke kleding dragen," informeerde mijn vader. Iedereen knikte, het word zoals Iris het wenst. Na een paar uur ging iedereen weg behalve David. "Ik slaap vannacht wel bij je," zei David lief. "Dankje," was het enige wat ik uit kon brengen. Na het eten lag ik vrijwel gelijk met David in mijn bed. "Denk maar niet te veel over Iris 's nachts, eerst rusten," zei David. "Oke," zei ik met mijn gebroken stem. Het is me gelukt. Ik kan bij Iris' begrafenis zijn. Het is me gelukt om daarvoor te ontsnappen.

Escape, chek...

THE END!!!! Er komt nog een Q&A, een Epiloog en dankwoord hoor! Leuk boek? Ennnnn, IK STA OP #10!! MIJN DROOM OM IN DE TOP 10 TE KOMEN IS UITGEKOMEN BIJ MIJN LAATSTE HOOFDSTUKJE!! YAYYY!!! EN IK GA HELEMAAL LOSSS

-Vote, Comment & Follow

~Liza