Escape 1 & 2

Chapter 2.15

Marie

Ik pakte mijn telefoon en kek wie me had gebeld. Cas... Ik kon nu niet opnemen omdat Julian hier ook is. Dus er is nog maar een oplossing zodat hij weggaat: hem vertellen waar Iris begraven ligt. Het voelt als verraad van mijn zus, maar zij zou ook willen dat ik ontsnap. Ik riep Julian zo hard ik kon. 'JULIAN!' Grijnzend kwam hij de trap af lopen. 'Heb je al iets besloten?' Hij keek me aan met zijn duivelse glimlach. 'Ik vertel je waar Iris begraven ligt onder één voorwaarde,' zei ik op m'n beurt met mijn duivelse glimlach. 'Ik..Naja, goed dan! Wat is die voorwaarde?' vroeg hij. 'Dat jij hier weggaat EN dat ik mee mag om een bloem neer te leggen.' Ik glimlachte breed naar hem. Ik zag Julian nadenken maar uiteindelijk gaf hij toch toe. 'Goed, trek kleding aan en doe een zonnebril op. Dan vertrekken we nu gelijk. En in de auto vertel jij war ze ligt.' Ik knikte blij en begon kleding bij te rapen.

Ik was aangekleed en klopte op de deur van de kelder. De bewakers deden de kelderdeur open en lieten me uit de kelder. Julian zat nog op zijn kamer. Een van de bewakers nam me mee naar zijn kamer. Ik kwam er zo achter dat dit hotel Het plezier heette. En dat mijn ouders hier zelf een keer zijn geweest. Maar ooit door misdadigers is het gebouw beroofd en daarna is iedereen weggevlucht uit het hotel, waarna het leegstond. De bewaker met bruin haar is wel aardig. Hij heeft me alles over dit hotel verteld. Maar toen stonden we voor kamer nummer 100 en kwam Julian de kamer uit. 'Eerst zullen we Mercedes naar haar moeder moeten brengen,' informeerde Julian. Ik snoof luid. Mercedes? Haar moeder? Zijn Mercedes' ouders gescheiden? 

We zaten voor het huis van Julian en Mercedes kwam na wat geruzie met haar vader naast me zitten. We keken elkaar minachtend aan. Maar toen Julian begon over zware straffen leek Mercedes me met medelijden aan te kijken. 'Het spijt me.' Die woorden maakten voor mij alles goed. Slechts die drie woorden hoopte ik ooit uit haar mond te horen. 'Ik hou alleen zo..zo erg van David..' snotterde ze opeens. Ik sloeg een arm om haar heen. 'Ik snap het.. Het spijt mij ook..' We zaten de hele rit in elkaars armen. Maar toen waren we bij de moeder van Mercedes. 'Pap, ik moet nog even iets afhandelen met Marie!' zei ze met haar bitchy stem. Maar ze keek mij knipogend aan. 'Geef haar er maar van langs schatje!' 'Sorry,' zei Mercedes toen ze me stevig bij mijn arm beetpakte.

'Ik zal je helpen te ontsnappen Marie. IK zoek wel wat uit. Ik weet nog niet hoe ik je ga helpen ontsnappen. Maar het gaat me lukken, dat beloof ik!' Ze gaf me haar telefoonnummer en een stevige knuffel. Ik veegde haar tranen weg en ze belde aan. Er deed een aardige mollige vrouw open. 'Mercedesje!' Hoe konden Julian en Mercedes'moeder ooit een stel zijn? Ze zijn zo verschillend! Ik stapte weer in de auto en Julian keek me boos aan. 'Hoe kun je zo naar die dikke kijken!' Ik moest vertellen waar Iris ligt. 'Begraafplaats "De Bloem,"' zei ik. 'Aha, dichtbij jouw huis nietwaar Marie?' zei Julian kil. Toen we eindelijk bij de begraafplaats waren beval Julian me om naar Iris' graf te lopen. Tijdens het lopen dacht ik de héle tijd aan Mercedes. Ze gaat me helpen!

Sorry voor het lang niet updaten!😅🙄

-Vote, Comment & Follow

~Liza💖

586 woorden👌✏