Escape 1 & 2

Chapter 13

Marie

Ik werd zelfvoldaan wakker. Eindelijk wist ik dat ik er niet alleen voor stond. Ik trok snel mijn kleding aan en voor ik het wist stond ik al te trainen. Na de training besprak ik nog wat we nodig hadden met de dieren. "Weten jullie al van wie het bloed moet zijn?" vroeg ik aan de dieren. "Ja, het moet jouw bloed zijn" ik schrok. Er gleden tranen langs mijn wangen. Hoe kom ik in vredesnaam aan mijn eigen bloed? Daar moet ik pijn voor voelen! Maar dat wil ik niet.. Ik ging op het gras liggen en keek door het glazen dak naar de blauwe lucht. Ik verlangde er naar David weer te kussen, mijn vriendinnen te zien of gewoon al om door de school te lopen.

Ik keek de binnenplaats rond. Ik zag een hangmat en liep erheen. Ik ging voorzichtig erop liggen zodat de hangmat niet zou omkiepen. Toen het me was gelukt ging ik nadenken. Heeft David al een andere vriendin? Zou hij de moed opgeven? Ik dacht aan Iris, ik verbood mezelf aan haar te denken. Het levert me toch alleen maar tranen op. Te laat, de tranen zijn er nu al! Ik nam geen moeite om mijn tranen weg te geven. Wat heeft het voor zin? Wie huilt er nou niet als iemand ontvoerd zou zijn, een vriendje had en een zus hebben die kanker heeft en op ieder moment kan sterven?

Ik liet mezelf van de hangmat af glijden en liep naar mijn kamer. Waarom moet ik deze ketting hebben? Zal ik hem geven, dan ben ik hier toch weg? Ik dacht aan mijn opa, ik had het beloofd... Ik nam een warme douche van 15 minuten. Ik trok mijn pyjama aan en at voor de televisie. Daarna ging ik gelijk in bed liggen. Ik huilde mezelf in slaap. Ja, ik weet het ik huil te veel...

Sorry dat dit hoofdstukje zo kort is en dat ik zo lang niet heb geupdate.

Sorry Sorry Sorry

Sorry Sorry

Sorry

Heb ik al genoeg keer sorry gezegd? 

;-)

-Vote, Comment & Follow

~Liza