Escape 1 & 2

Chapter 33^the ending part 1

David 

Vandaag gaan we naar Marie toe. Ze zijn gesignaleerd! We stapten de auto van de politie in en samen reden we weg. Vandaag ga ik Marie weer zien. De vader van Marie blijft in het ziekenhuis en wij houden hem op de hoogte. Ik kijk naar mevrouw Witten. Ze heeft wallen onder haar ogen en haar kin leunt op haar handen. Ze kijkt waas voor zich uit. Hopelijk knapt ze weer wat beter op als Marie weer gewoon veilig thuis is.

Marie

Ik werd wakker van Annemarie die mijn ketting gaf, daarna verstopten zij en de Marietjes zich.. Ik stond op en trok de mooiste kleding die hier hing aan, zodat ik deze kan houden als ik thuis ben. Ik pakte mijn ketting en concentreerde me ijzer...versmelten..

Na een tijdje lukte het me. Er kwam een paarse gloed uit mijn ketting en alsof het een veer was viel het ijzer op de grond. Ik liep naar de deur en versmolt het slot waardoor je naar buiten kon. Ik deed de deur open en de Marietjes, Annemarie en ik renden. We renden zo hard als we konden. Ik hoorde al snel voetstappen achter me. Het was Bas. "Marie," hijgde hij. Ik stopte, Bas stopte ook. "Mohammed, is ook onderw-" Ik trok hem mee. "Daarom moeten we doorrennen domkop!" siste ik rennend. Ik liet hem los zodat hij zelf verder kon rennen. Ik pakte alvast mijn ov-chipkaart en we kwamen net de bus in. We gingen ergens achterin zitten en keken elkaar hijgend aan. "Misschien is het beter als jij de ketting aan mij geeft, dat verwacht Mohammed niet," fluisterde Bas in mijn oor. Ik knikte en gaf mijn ketting. Onze handen raakten elkaar toen ik mijn ketting aan hem gaf. "Hij is veilig bij mij," suste Bas me toe toen ik hem wantrouwig aankeek. Ik knikte en Bas deed de ketting om. Dichtbij Haarlem stapten we uit. "Waar is een politiebureau?" vroeg ik aan Bas. "Daarzo," hij wees naar een donker plekje. "Weet je dat zeker?" vroeg ik wantrouwig. Bas knikte. "Vertrouw me nou maar," zei hij toen hij me mee trok. Annemarie en de Marietjes volgden ons. "bas weet je het heel zeker?" Bas keek me opeens met een moordende blik aan. "Ja, ik weet zeker dat Mohammed blij zal zijn," lachte hij. "Wat maar.." Ik realiseerde me opeens dat mijn ketting aan zijn hals hing. "Shit," vloekte ik binnensmonds. 

David

Ze zijn ergens anders. Ze zijn verplaatst. Dus nu keren we om naar waar ze zich nu bevinden. Hopelijk is Marie met een ontsnappingspoging bezig...

Marie

Bas keek me lachend aan. Voor ik het wist richtte hij een revolver op me. Ik wist niet hoe snel ik weg moest wezen. "Annemarie! Blijf, blijf waar je bent of ren weg, redt jezelf!" Annemarie rende. De Marietjes volgden. Ik sta er nu alleen voor. Het kwam hard aan. Ik slikte, hulpeloos als ik was. "Ik heb de ketting, en wil niet in de bak, dus.." Hij hield de trekker over. Nog 1 keer de trekker overhalen en dan.. dan.. Dan ben ik dood. Zijn vingers maakten aanstalten om over te halen. Ik deed mijn ogen dicht. Het zweet brak uit over mijn hele lichaam. Opeens hoorde ik een oorverdovende knal. Het is voorbij.. het is voorbij.. Maar het kan niet voorbij zijn! Ik deed mijn ogen open en snakte naar adem bij het zien van het bebloede lijf van Bas op de grond. Ik keek recht naar voren. Daar stonden mam, een politie en David. Mohammed bonkte op een raam in de politieauto. Ik ben gered. Ik liep op Bas af en slikte. Het was niet mijn bedoeling dat er iemand dood zou gaan. Ik haalde langzaam mijn ketting van zijn nek af. Ik deed hem weer om en keek mijn redders aan. "Dankjewel."

The ending part 1!! Hoe vonden jullie het eerste eind-hoofdstukje? Hopelijk leuk. Nog niemand heeft vragen gesteld voor een Q&A... Dus het kan nog (graag zelfs)

-Vote, Comment & Follow

~Liza