Escape 1 & 2

Chapter 2.13

Marie

Ik had mijn armen om mijn been geslagen. Ik klemde mezelf vast een mijn been. Ik voelde elke hobbel die de witte BMW maakte. De achterbak is niet bepaald een comfortabele zitplaats voor in de auto. Maar vroeger vond ik het altijd dood-leuk om in de achterbak mee te rijden. Vroeger... Toen er nog niemand was die me wilde ontvoeren.  Wat leek die tijd toch ver weg. Maar nu, nu is het anders. Ik moet altijd oppassen en opletten. Want voor ik het weet gebeurd het ontvoeren nog een keer. En nu Mohammed vrij is.. Ik wist dat mijn droom iets echts had. Maar toch komt het hard aan. Ik doorzocht mijn zakken en vond mijn telefoon. Ik keek heel beteuterd toen ik zag dat mijn bereik geblokkeerd was door de witte BMW. 'Waarom overkomt mij dit?' Het is oneerlijk. Ik verdien dit niet. 'WAT HEB IK JULLIE AANGEDAAN?' schreeuwde ik hard door de auto. 

De auto stopte voor een grijs gebouw en ik werd ruw de auto uit getrokken. 'Nog om je vraag te beantwoorden,' begon de vader van Mercedes, 'je hebt Bas naar het ziekenhuis "gestuurd" en Mohammed voor een paar maanden de bak in gesmeten!' Hij spuugde de woorden naar me toe. Ze sleepten me mee naar een ingang van het gebouw. Op het gebouw zaten allemaal oude letters. Ze vielen bijna van de muur af. We liepen een ingang binnen waar op stond: Wegens instortingsgevaar verboden gebied. Ik schrok en deinsde zo ver als de vader van Mercedes me maar ook liet achteruit. 'Dat is nep,' gromde hij waarna hij me naar binnen sleurde. Dat stelde me ondanks deze situatie toch gerust. We liepen door een soort oude hotel lobby en kwamen aan bij een deur van de kelder. Er stonden twee grote forse mannen voor de kelderdeur. 'Dit keer zul je beter bewaakt worden,' grijnsde de vader van Mercedes. 

Ik werd haast de trap af gesmeten waardoor ik in de kelder tegen de grijze vochtige muur knalde. 'Zoals je wel gemerkt zult hebben is jouw verblijf niet zo modern als de vorige.' Ik keek om me heen. Het was een kelder met een bed,een tafel, een versleten bank en een kleine wc. In die kleine wc was: een toilet, een bad en een spiegel met wasbak. Dus het was inderdaad niet zo chill als mijn vorige verblijfplaats. 'Je zult hier als alles volgens plan gaat, wel een tijdje blijven.' Ik keerde in mijn gedachte weer terug op het plein bij het politiebureau. Ik kon de stemmen nog horen nagalmen in mijn oren. Ze zullen me komen redden. Ik weet het zeker... En daar zat ik dan, alleen op de oude versleten bank. Voor een lange tijd zal ik dit dag in dag uit moeten doen. Ik vind het nú al saai...

Sorry voor het lang niet updaten!! Alles word al weer spannender, vind je niet?!

-Vote, Comment & Follow

~Liza