Escape 1 & 2

Chapter 2.30

Marie

Ik snap om de een of andere manier mijn gevoelens niet meer. Bij Cas voel ik me fijn. En David is er voor me, al 3 jaar lang. Maar Cas is er ook voor me, en misschien net iets meer. Al ken ik hem korter dan David. Waar is David op dit moment? Het moment dat zijn vriendin is vrijgelaten. Maar in plaats van hem, is Cas er. Het zou andersom moeten zijn. Waar blijft hij, nu ik vrij ben. Waarom was hij er niet voor me in juist deze moeilijkste tijd van mijn leven. Hij was er voor me, altijd. Maar dit is anders. Toen was hij er voor me, als ik ruzie had met mijn ouders of vriendinnen. Hij was er voor me toen ik gepest werd. Maar nu is hij er niet voor me, nu ik ontvoerd ben. En ik had liever dat hij er nu voor me is, dan dat hij er toen voor me was. Maar het is zoals het is. 

Ik voel hoe de tranen van mijn gezicht af glijden. 'Ahh wat is er.' Gelijk voel ik armen om me heen. Armen van de persoon die er voor me is. Ik druk mijn hoofd tegen hem aan. Hij legt zijn hand op mijn haar en knuffelt me. 'Het is al goed Marie. Ik ben er nu, je hoeft niet meer bang te zijn...' Door die uitspraak van hem, moet ik nog harder huilen. Cas pakt mijn hoofd vast en legt zijn lippen op mijn voorhoofd. En daar zitten we dan. In een eeuwige omhelzing. Maar op dit moment wil ik niets liever dan dit. Het mag voor mij voor altijd zo zijn. 

Opeens gaat de deurbel. Cas staat meteen op. 'Ik ga wel,' zei hij voordat hij me een kusje gaf en naar de deur liep. Ik pakte een kussen en begroef mijn hoofd er in. 'Cas?' hoorde ik iemand zeggen. 'David, waar was je? Je vriendin is fucking vrij!' zei Cas. 'Jij probeert haar te fixen!' zegt David boos. Gauw sta ik op en loop naar ze toe. Boos kijk ik naar David. 'Jij! Jij was er niet voor me, je zou hier al lang moeten zijn!' riep ik boos maar tegelijk ook verdrietig. 'Je was er niet voor me...' Ik stortte neer op de grond. Als een soort reflex ving Cas me op. Hij tilde me op en hield me vast. 'Het is wel míjn vriendin he!' zei David.

Cas

Ik leg Marie voorzichtig neer op de bank. David loopt ook naar binnen. Hij gaat op een stoel zitten, een beetje uit de buurt bij mij en Marie. 'Jij hoort dit te doen! Jij hoort nu bij haar te staan!' Boos loop ik op hem af. 'Lafaard!' David staat snel op. 'Wat noemde jij me?' vroeg hij. 'Een lafaard! Dat ben je!' herhaalde ik. David haalde uit, maar ik ontweek hem. 'Kom dan! Of durf je soms niet te vechten?' zei David. Ik keek in de richting waar Marie lag. Ik ben berijd voor haar te vechten. Maar ik kan het haar niet aan doen. Ik bedenk me en ga zitten. 'Marie wil niet dat het zo gaat,' zeg ik tegen David.

Marie

Langzaam word ik wakker. David zit op een stoel en Cas zit op de grond, naast mij (naast de bank dus.) 'Gaat het?' vraagt Cas als ik rechtop ga zitten. Ik knik. 'Ik geloof het wel.' Dan kijk ik naar David. Ik loop langzaam naar hem toe. Met betraande ogen kijk ik hem aan. 'Het is uit, sorry. Je was er niet voor me, en dan verdien je me ook niet.' David kijkt me bedroefd en boos aan. 'En ik heb zo veel voor je gedaan Marie!' Boos staat hij op en loopt richting de uitgang. Ik ga snel voor de deur staan en geef hem een harde klap op zijn gezicht. 'Je snapt het niet, eikel!' En toen liet ik hem weggaan. Of nee, ik ben bij hem weggegaan. Ik ben van hem ontsnapt...

Einde!! Er komt nog een Epiloog enzo hoor! En er komt ook een deel 3, wees gerust! Dit was dus the end of: Escape deel 3: Escape from him.

-Vote, Comment & Follow

~Liza💖

680 woorden✏😁