Escape 1 & 2

Chapter 16.

Marie

Na de training ging ik naar mijn kamer. Ik vroeg Mohammed om een mes. "Bas, haal jij even een verbanddoos?"vroeg ik. "Ja hoor, maar waarom?" "gaat je niks aan," Bas liep weg en ik liep naar de binnenplaats. Ik had het mes stevig in mijn hand geklemd. Bas kwam aanhollen met een verbanddoos. Oke, stevig zijn Marie, het is maar even. Het is om te ontsnappen. Daar gaat het om. Bas keek me verbaasd aan. "Wacht eens even, wat ben jij van plan Marie?" Ik gaf geen antwoord en keek naar de dieren. "Kom op Marie," fluisterde ik zacht tegen mezelf. Ik zette het mes aan mijn arm. Langzaam trok ik het mes door mijn arm. Ik beet op mijn lip. De tranen van pijn stroomden over mijn wangen. Ik goot wat bloed in een flesje. "Snel, doe het verband om!" riep ik naar Bas. Hij liet het zich geen 2 keer zeggen. Hij haalde als een gek het verband uit de doos en wikkelde het om mijn arm.

"Marie waarom maakte je dan zo een grote wond, je kon ook een kleintje maken, daar komt al genoeg bloed uit!" Hij had gelijk, dacht ik. Misschien.. Misschien wou ik gewoon even pijn voelen, niet mentaal maar fysiek. Ik schudde mijn hoofd. "Ik dacht er gewoon niet bij na, oke?" loog ik. Bas keek me aan, ja hij heeft het door. Ik ben ook zo slecht in liegen!

Veerle (kinderoncologieverpleegkundige)

"Kom op Veerle, je spreekt haar valse moed!" riep dokter snor naar me. "Het spijt me," pufte ik. "Ik vind het zo erg voor haar, en ook nog eens haar ontvoerde zus," ik voelde mijn tranen opborrelen. Wat een leven hebben die meiden toch. Eentje mist haar zus en heeft kanker en de ander is ontvoerd, mist haar zus en... en.. en Iris gaat het niet meer halen. Dat is dus dubbel zo erg voor Marie, haar zus... "Waar denk je aan?"

Sorry dat ik zo lang niet had ge-update!!! Weinig inspi weet je wel.

Maar ik wil nog wat zeggen: Lees mijn boek Stiefbroer. Over 4 reads heb ik daarop 1K reads. Dus lees!!!

Na 10 votes op dit hoofdstuk schrijf ik verder! Dat motiveert meer.

nou,

-Vote, Comment & Follow

~Liza