Escape 1 & 2

Chapter 2.3

Marie

Ik werd de volgende dag wakker. Ik trok een polo t-shirt aan met daaronder skinny jeans. Ik kamde mijn lange blonde haren en liep naar beneden. Ik at een broodje en dronk wat thee. Mijn ouders kwamen al snel ook beneden. 'Dus wat ga je vandaag doen?' vroeg mijn moeder aandachtig toen ze naast me op de bank neerplofte. Ik deed de tv uit en keerde me tot haar. 'Ik denk dat ik naar Cas ga,' antwoordde ik snel. Mijn moeder trok een wenkbrauw op, 'Wie is Cas?' Ik zuchtte. Mijn ouders willen altijd alles weten. 'Gewoon een vriend,' antwoordde ik zo nonchalant mogelijk. Mijn moeder hield haar schouders op. 'Als je maar voorzichtig doet.' 

Ik appte Cas zijn adres en wachtte op antwoord. Ik trok alvast mijn witte Nikes aan en legde mijn jas op de stoel. Al snel voelde ik mijn Iphone trillen en onhandig snel pakte ik hem waardoor hij bijna op de grond viel. Ik wist hem nog net met mijn vingertoppen op te vangen. Ik zuchtte gerustgesteld. Cas schreef dat ik wel kon komen en ook zijn adres. Ik trok mijn jas aan, pakte mijn tas en stapte mijn auto in. Ik gooide mijn tas op de bijrijdersstoel en startte de auto.

Ik drukte zenuwachtig op de deurbel. Pleas, laat dit het goede huis zijn. Dankbaar zuchtte ik toen Cas de deur open deed. Hij had een shirt aan met een doodskop erop. Hij had een joggingbroek er onder aan. 'Kom binnen,' zei Cas toen ik hem een tijdje had aangestaard. Ongemakkelijk knikte ik en liep naar binnen. Zo gênant! 'Zo, wil je wat drinken?' vroeg Cas toen ik op zijn bank ging zitten. 'Ja, dankje. Doe maar wat fris,' zei ik zijn huis rondkijkend. Tpen Cas ons drinken op tafel zette en naast me kwam zitten begon ik met de vragen. 'Woon je alleen? heb je een vriendin?' vroeg ik misschien niet op het goede moment. 'Ik woon alleen en heb geen vriendin,' zei Cas alsof mijn vragen niet zo erg waren. 'Oke, je hoefde niet perse op mijn stomme vragen te antwoorden hoor,' zei ik verontschuldigend. 'Ik weet het goed gemaakt! Heb jij een vriendje?' ik twijfelde. Moet ik het hem vertellen? Verwacht hij dat het iets tussen gaat worden?

'Ik heb een vriendje. Maar een beste vriend, eigenlijk mannelijke beste vriendin nog niet,' antwoordde ik maar knipogend. 'Beste vriendinnen?' vroeg Cas lachend na een tijdje stilte. 'Beste vriendinnen,' bevestigde ik. Cas sloeg zijn arm om me heen. Het voelde vertrouwd. Of ik me schuldig tegenover David voel? Nee, je moet een beste vriend(in) kunnen hebben waarmee je dit doet. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder. 'Zonder jou, zat ik hier nu niet,' zei ik om de stilte te verbreken. 'Je hebt gelijk.'

'Ik moet maar eens gaan,' zei ik na een tijdje veel gekletst/gepraat te hebben. 'Ja, inderdaad.' Cas liet me naar buiten. Ik gaf hem zoals de eerste keer een afscheidskus. 'Tot snel Cassie!' schreeuwde ik voordat ik de deur dichtsloeg. Ik reed weg en na een tijdje kwam er opeens een witte BMW achter me aan rijden. Ik ging een zijstraatje in en de man volgde me letterlijk overal naartoe. Ik ging overal heen waar andere mensen niet hoeven te komen, maar hij volgde me overal naartoe. Ik was er na een tijdje klaar mee dus sneed ik hem af en ging heel snel terug naar huis. Toen ik veilig thuis aankwam lende ik hijgend tegen de deur aan voordat ik naar binnen liep. Mijn hart begon steeds regelmatiger te kloppen. Had dit iets met die man te maken? Laat ik nu nog maar geen conclusies trekken. Het kan altijd toeval zijn.

Sorry voor dit fluthoofdstukje. Weinig inspi vandaag. Had wat tijd voor een hoofdstukje. Over 2 weken ben ik jarig en zet ik mijn cadeautje voor jullie online! Ik verklap alvast dat het boek: Am i a Princes? heet. Hij staat nog niet online dus opzoeken heeft geen zin!

-Vote, Comment & Follow

~Liza