Escape 1 & 2

Chapter 2.8

Marie

Ik stond met een zenuwachtig gevoel op uit mijn bed 's ochtend. Vandaag gaan we(ik samen met David, Cas en Jade) naar de politie om te vragen over Mohammed en of ze nog informatie hebben over Bas in het ziekenhuis; wat in zijn dossier kan staan.  Ik trok een strak rokje aan met daarboven een schattig shirtje. Ik werkte mijn wondje weg met foundation en de rest van mijn make-up. Ik deed mijn haar in een vrij lage staart en liep naar beneden om verder te ontbijten. Zaterdag is altijd een fijne dag omdat je dan net een drukke schoolweek achter de rug hebt. Maar deze zaterdag heb ik vlinders in mijn buik. Niet van de verliefdheid! Eigenlijk wel door David. Maar dit keer nog door het wel gevreesde antwoord dat de politie zou kunnen geven. Maar aan de andere kant is het toch wel verhelderend. Dan zou het van die witte BMW en het steegje wraak kunnen zijn. Ik at snel mijn eten op en kon even tot rust komen op de bank. 'Plannen vandaag?' vroeg mijn vader die inmiddels beneden was gekomen. 'Ik ga zo even chillen met David, Jade en Cas,' gaf ik hem als antwoord. Hij knikte en kwam naast me zitten. 'Je ziet zo wit! Is er iets?' vroeg mijn vader terwijl hij mijn temperatuur meette door zijn hand op mijn voorhoofd te leggen. 'Nee, gewoon drukke schoolweek,' zei ik misschien iets té snel.  'Want als er iets is kan je het altijd zeggen he?' Ik keek hem aan. Ik knikte snel. 'Tuurlijk weet ik dat pap,' zei ik een beetje geïrriteerd. Hij gaf vlug nog een knikje en liep weg. Ik zuchtte en keek op mijn telefoon. Appje van David. 

David: Kom je zo om 10:15 naar het parkje? Xxx las ik in zijn appje. Ik appte terug dat ik er zou zijn en of de anderen het ook wisten. Ik kreeg nog een appje terug dat ik het zelf nog tegen Cas moest vertellen. Dus ik appte Cas ook en die zou hier komen zodat we samen naar het parkje kunnen gaan. Om 10 uur belde Cas aan. We begroetten elkaar met een knuffel en hij gaf me nog een kus op mijn haar. 'Het duurt 5 minuten lopen van hier naar het parkje dus kunnen we nog 10 minuten iets drinken en klaarmaken,' informeerde ik Cas. Ik gaf hem wat te drinken en ging naast hem op de bank zitten. Om precies 10 over stonden we buiten. 'Kom. Die kant op,' wees ik. We liepen stil naar het parkje. Maar voordat ik ook nog maar de schommel van het parkje had gezien hoorde ik rennende voetstappen. Er ritselden takjes en andere dingen. Bang keek ik naar Cas. Hij lachte alleen maar. 'Ben je zo bang voor haar?' Nu keek ik hem nog angstiger en raar aan. 'Hoe bedoel je klootzak?' Nu waren de voetstappen zo dichtbij! 

Clifhanger!! Je zult echt niet verwachten wie dat is! Hilarisch. Reageer wie je denkt dat het is! Ik ben benieuwd wat jullie denken!

-Vote, Comment & Follow

~Liza