Caught by a Beast [GxG]

╰17th Catch╮

◈ Caught By A Beast ◈

╰17th Catch╮

Exhausted.

It's the right term if she'll describe what she feels at the moment. She hasn't even set foot in her class yet she looks worn out already. Her eyes are drooping as if she didn't get enough sleep for weeks. And the reason behind is really absurd.

Para kasi siyang tanga na buong gabing nasa isip ang kanyang narinig mula sa Savage. Kung tutuusin ay hindi na niya dapat pang isipin ang bagay na iyon lalo na't wala naman siyang pakialam doon. Subalit sa kasamaang-palad ay hindi niya iyon maalis sa kanyang isipan.

Lalong-lalo na iyong nangyaring panghuhulog sa kanya ni Arq sa swing. Iyong mga unfortunate events ay hindi siya tinantanan hanggang sa kanyang pagtulog. Imbes na ang masasayang alaala na lang nila ni Andy ang mapanaginipan niya ay talagang pinili ng kanyang neocortex ang mga sandali na hindi maganda kasama ang Savage, lalong-lalo na si Arq.

She stayed quiet and spaced out during their entire trip to the university. She even failed to notice that they already arrived.

"Lara..." her dad called, which obviously startled her.

She blinks her eyes several times before staring at his father. "Ah- I gotta go, dad." She staggered.

Paghalik niya ay hinawakan siya ng kanyang ama sa kanyang braso. "Okay ka lang ba, anak?"

"Oo naman po." She lied as she forced a smile.

She doesn't want him to worry so she has to show that she's okay even though deep inside she wants to yell her complaints and run away. Nothing is more important for her than peace and freedom at the moment.

Her dad lets out a deep sigh before releasing her.

She alights from the car after she bids goodbye to her father. Gathering all her might together as if she's about to step foot into a land of danger, she starts walking to get to her class as early as usual. It is indeed absurd that she keeps being watchful until she finally gets inside her room.

Doon lamang siya nakahinga nang maluwag sapagkat wala siyang Savage na nasalubong kahit saan. Lalo siyang nabuhayan ng loob nang makita ang kaibigang si Andy. Kaagad siyang naupo sa tabi nito kasabay ng pagbati nila sa isa't isa.

"Stressed out, Lara? Kakabalik mo lang sa klase, ah." Puna ni Andy.

She takes a deep breath. "It's because of that damn Savage. Sinisira nila ang buhay ko." She blurts out not minding if she's loud or not.

Hinila ni Andy nang bahagya ang buhok niya para mailapit nito ang bibig sa kanyang tenga. "Keep quiet, okay? They must be around, especially Arq." Paalala nito.

Lalo siyang napasimangot. Sa totoo lang ay wala silang kalayaan sa eskwelahang iyon dahil sa takot sa Savage. Alam kaya ng grupo na hindi na normal ang takot na nadarama ng mga estudyante sa tuwing nasa paligid ang mga ito? Mas natutuwa kaya ang mga ito sa ganong sitwasyon? Mas gusto kaya ng mga itong galangin dahil takot ang mga estudyante? Para sa kanya, mas gusto niyang galangin siya dahil karapat-dapat siyang makatanggap noon, hindi dahil sa natatakot lamang ang mga estudyante sa kanya. 

Pero ano nga naman bang magagawa niya? Isa lamang siyang baguhang estudyante kaya wala siyang karapatang magreklamo.

Napasandal siya sa kinauupuan. "I can't believe that this is happening to me." Tila nabibigo niyang pahayag.

"Ano bang nangyayari sa'yo?"

Hindi kaagad siya nakasagot. Tinatantya niya kung dapat pa bang malaman ni Andy ang bagay na bumabagabag sa kanya mula kahapon. Pakiramdam niya ay madadamay lang ito dahil sa pagiging usisera niya. Marapat lamang niyang sisihin ang sarili dahil kung umalis siya kaagad at ipinagsawalang bahala ang bagay na narinig, di sana ay hindi na siya nakarinig ng kung anu-ano at hindi siya nababahala kung anong nangyari sa taong na-corner ng Savage kahapon. Eto tuloy siya ngayon, hindi niya malaman kung ano na ba ang kanyang gagawin.