Move on ♥

I want to know

POV Olivia

ik lag de hele tijd wakker en wist niet meer wat ik moest doen. Mijn gevoelens zaten in de weg en ik wist niet meer wat ik wou.

Ik keek opzij naar de wekker van Julia. pfff pas kwart over drie. Ik stond op en sloop naar beneden. Ik liep naar de woonkamer en viel op de bank neer.

Mijn schouders begonnen te schokken en mijn tranen stopten niet en bleven maar komen.

Ik voelde iemand naast me komen zitten en zijn hand op mijn rug leggen. Ik draaide me op mijn zij en zag een vaag figuur me met krullen.

Harry...

Hij trok me tegen hem aan troostte me. "Stil maar" Fluisterde hij zacht. Ik keek hem aan. Hij keek voor zich uit naar buiten en streelde ondertussen mijn rug.

"Wat is er?" Vroeg hij toen ik eindelijk rustig was. "Ik weet het allemaal niet meer" Hij keek me lang aan. Hij zei niks en het deed zo'n pijn deze stilte.

Ik viel tegen hem aan en keek naar buiten. "Mis je Justin?" Ik haalde mijn schouders op. "Hou je van hem?" Ik haalde mijn schouders op. Hij was weer even stil. "Hou je van mij?" Ik zuchtte. "Ik weet het niet, dat is het probleem"

Hij zei niks meer. Ik wist niet meer hoe hij zich voelde. Ik stond op en keek naar Harry. "Ik weet niet wat ik moet doen en ik word er gek van. Ik wil jou een antwoord geven, ik wil antwoord geven op Justin en vooral op mezelf. Ik weet dat je het graag wil weten, en ik vertel het je echt wel als ik het zelf weet" Hij stond ook op. "Ik zal altijd op je wachten Olivia"

Hij liep naar boven en ik hoorde zijn kamerdeur zachtjes dicht gaan. De rust in huis was weer terug en het was weer helemaal stil. Ik liep de trap op en in plaats van naar Julia's kamer liep ik naar die van Harry. Ik deed de deur achter me dicht en ging naast Harry liggen.

POV Harry

Ik lag nog maar net in bed of ik zag haar al in mijn slaapkamerdeur staan. Ze deed de deur dicht en ik wist niet of ze nu binnen of buiten stond. Al snel kreeg ik antwoord want ik voelde haar tegen me aan kruipen. Ik sloeg mijn arm om haar heen en langzaam viel ik in slaap.

***

Ik werd wakker door het licht wat mijn kamer binnen kwam. Ik wilde me net uitrekken toen ik opmerkte dat Olivia naast me lag. Ik was helemaal vergeten dat ze gisteren bij me was komen liggen.

Ze deed haar ogen open en ik keek haar glimlachend aan. Ze glimlachte klein. Ik voelde haar hand nog op mijn borst liggen. Ze trok zich niet terug en bleef liggen. Ik was blij met haar naast me. Ik was blij met het feit dat ze bleef liggen, dat gaf me hoop, hoop dat ze me ooit terug zou nemen ook al moest lang wachten.

Ik keek op de wekker en zag dat het al 11 uur was. Olivia sloot haar ogen. "Ga je nu weer slapen?" Vroeg ik in een grapje. Ze schudde haar hoofd klein. "Ik denk na" Zei ze zacht. "Ik dacht al dat ik het hoorde kraken." Ze grijnsde ook al had ze haar ogen nog dicht. Ze tilde haar hand op en liet hem plat vallen.

KLETS!

Nu was haar grijns nog groter en ik zag dat ze probeerde niet te kijken. Ik keek naar mijn borst en zag een rode handafdruk op de plek. "Nu moet ik je wel kietelen" Snel sprong ze uit het bed en ze stond direct naast mijn bed. Ik rende achter haar aan. Ze verstopte zich in mijn kledingkast.

"Nee! Nee! Nee!" Riep ze smekend. Ik tilde haar bij haar zij op en gooide haar over mijn schouder en gooide haar op mijn bed neer. Ze keek me lachend en uitdagend aan. Ik begon haar te kietelen en ze gilde het uit van het lachen en van plezier. "Nee stop!" Riep ze. Ik schudde mijn hoofd.

Ze kroop wat naar achteren en ik viel nu voorover. Ik lande op haar. Ze keek me aan en ze kwam rustig bij van het lachen. Ik was gestopt met kietelen om mezelf op te vangen.