Move on ♥

Hospitals and fear

POV Harry

De piepjes om Olivia heen maakte me bang. Haar lichaam lag pas net in de kamer en op de precieze plek waar die nu nog lag.

Toen ik de auto zag crashen tegen een boom was ik meteen naar haar gereden. Ze was toen nog half bij bewustzijn. "Harry? Daar ben je" zei ze zacht met een pijnlijk gezicht. Ze was naar mij opzoek...

Ik had haar uit haar auto gehaald en in de mijne gezet aangezien ik gewoon geen bereik had. Ik had de sleutels en snel wat andere dingen die ze misschien nodig had meegenomen. Toen was ik snel, maar zeer voorzichtig naar het ziekenhuis gereden.

De dokters hadden haar meegenomen en hadden mij vast naar en aparte kamer genomen toen ze zagen wie wij waren. Pas net was ze dus teruggebracht naar mij. Ze was nog steeds niet bij bewustzijn en er was niks wat de dokters op dit moment konden doen.

Ze had een zware hersenschudding en op de een of andere manier voelde ik me diep, diep schuldig. Ze was tenslotte het noodweer ingegaan om mij te zoeken, de zak die al drie maanden niet tegen haar sprak.

Ze lag er vredig bij maar had lelijke wonden op gelopen. Ik pakte haar telefoon uit mijn zak, die ik daar had gestopt nadat ze was gecrasht.

Ik wilde mijn moeder bellen maar kon niet want het bereik was er nog steeds niet.

***

Ik opende mijn ogen. Tranen hadden een uur geleden hard over mijn wangen gelopen. Ik had mijn ogen gesloten maar veel kon ik niet slapen, niet tot Olivia die van haar opende.

Ik zat nog steeds naast haar met haar hand tussen de mijne. In haar linkerhand, de andere, zaten allerlei infusen die naar allerlei apparaten en naar een bloedzakje liepen, ze had namelijk te veel bloed verloren.

Ik keek naar haar hand in de mijne. Haar nagels waren perfect rood. Ze hadden haar ringen en andere sieraden afgedaan maar ik zag toen wel dat ze nog mijn ring droeg.

POV Niall

Het regende een beetje waardoor we met zijn alle, ik, Louis en Liam een filmmarathon hielden. We keken nu alle toystory films.

"Hebben jullie al iets van Harry gehoord? Of Olivia?" Zei Louis opeens. Ik schudde mijn hoofd. Ook Liam keek naar zijn telefoon en schudde zijn hoofd.

Louis zette de film stop en pakte zijn laptop. "Ze hadden beide beloofd te bellen als ze er waren" op dat moment sprong de televisie op journaal.

"'Breaking news' Groot deel van Engeland zonder stroom. Alles 50 kilometer boven Londen en 70 kilometer onder Schotland, vooral het westen heeft er last van. Hoelang de stroomuitval nog duurt is onbekend maar het zal nog wel even duren in verband met noodweer."

Louis zette de televisie uit. "Zou er iets zijn gebeurd?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik denk dat Olivia al binnen was voor de storm, die is vast niet nog naar buiten gegaan. Harry, hij is denk ik op het vliegveld nog, of al thuis, maar het zal denk ik wel goed zijn" zei Liam.

Ik had, ondanks Liam's logische verklaring,toch een onderbuik gevoel, en dat was niet omdat ik honger had... Oke misschien wel...

Ik liep naar de keuken en begon aan een cake die in de voorraadla lag. Nadat de halve cake op was had ik geen zin meer. Mijn onderbuik gevoel was nog niet weg, misschien was het dan toch niet helemaal goed.

POV Harry

Ik lag met mijn hoofd op Olivia's bed. Mijn hand hield ik nog vast. Tranen stroomden over mijn wangen, op het dekbed. Ik keek naar Olivia die nog steeds op precies dezelfde plek lag.

Haar arm zat inmiddels in roze gips. Die was gebroken. De klap had haar arm gebroken. Haar hoofd was toen tegen het stuur geknald.

Ik pakte Olivia's tas die ik uit mijn auto had gehaald. Ik zocht in haar tas naar eigenlijk niks, ik wist niet wat ik zocht.

Ik viste er een foto uur en zag dat het een foto van Emilie en haar was, tijdens de verhuizing. Ik vond na een tijdje haar portemonnee en daar zat een foto van ons in. Een hele oude en eentje uit het vliegtuig, van toen we naar Texas gingen met zijn allen.

Ik gooide alles er weer in behalve de foto's van ons. Die zette ik naast haar bed. Ik stond op en besloot om even naar de wc te gaan.

Ik hoorde zusters zeggen dat wegen waren afgesloten omdat het te gevaarlijk was om nog te rijden en dat het weer nog wel even zou aanhouden. Ik liep door naar de wc's en keek in de spiegel.

Ik zag er niet uit, mijn haar zat in de war, mijn huid was rood van het huilen, net zoals mijn ogen, ik had ook nog wallen omdat ik doodop was. Het was al bijna licht en nog had ik niet geslapen.

Ik liep langzaam naar Olivia's kamer. Ik opende de kamer en zag Olivia hetzelfde liggen als een paar minuten geleden.

Ik ging zitten en opeens voelde ik haar zachtjes in mijn hand knijpen. Ze opende voorzichtig haar ogen. Ze keek me lang en verbaasd aan. "W-wie ben je?" Vroeg ze. Ze keek naar haar hand die ik nog vast had. "Je h-herkent m-me niet meer?" Vroeg ik zacht. Langzaam schudde ze haar hoofd.

------
------
------

Heyyy

Nieuwe update!!!

Jongens ik ben jarig!!!

Ik zit nu nog in de auto naar huis en heb niks beters te doen. Dus ik dacht "laat ik dan maar een nieuw hoofdstuk maken"

Ik weet niet wanneer de volgende update komt want ik moet straks opruimen en natuurlijk mijn verjaardag vieren

Duu-uhhh

Laat weten wat je vindt!!!!!

Lovee yaaa alll ❤️❤️❤️