စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော မိန်းမပျိုလေးအဖြစ် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း

11. မို့ဟွာဝမ်အား နှုတ်ဆက်ဂါရဝပြုခြင်း

"သခင်လေး စောစောက အစီအစဥ်အတိုင်း ကျုပ်တို့ဘာလို့ မလုပ်တာလဲ။ အဲဒီအစား... ဒီအမျိုးသမီးက သခင်လေးရဲ့ အသိမိတ်ဆွေ မဟုတ်ဘူးလေ"

ရထားပေါ်တွင် ပန်းရောင်ဝတ်ထားသော မိန်းမလှလေးတစ်ယောက်ရှိသည်။ သူမ လက်ဖက်ရည်သောက်ရင်း ဘေးမှာထိုင်တယ်။ သူမ၏ အပြုအမူများသည် ပြီးပြည့်စုံပြီး ကျက်သရေရှိသည် ။ သူမက ရပ်လိုက်ပြီး စူးစူးရဲရဲ မေးလိုက်သည်။

" ဒီအမျိုးသမီး????? ငါတို့က သူနဲ့ နောက်ပိုင်းလည်း ဆက်ဆံရမှာ သေချာပါတယ်။ ငါကြားတာကတော့ အကြီးဆုံးသခင်လေးလုက အေးအေးဆေးဆေးနေတတ်တယ်ဆို ၊ ပြီးတော့ သူမပေးတဲ့ သီးချင်းသံစဥ်တွေအရ ငါတို့နောက်ပိုင်းလည်း အလုပ်တွဲလုပ်နိုင်လိမ့်မယ် "

ထိုစကားကို အသက် 17 နှစ် 18 နှစ်ခန့်ရှိပြီး ကျောက်စိမ်းတုံးကဲ့သို့ လှပသော အမျိုးသားတစ်ယောက်က ပျင်းရိစွာ ဆိုလိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။ အရေးအကြီးဆုံးကတော့ သူ့မှာ လျှို့ဝှက်တဲ့ အရိပ်အယောင်ရှိတယ်။ သူ၏ ရောင်ဝါသည် ထောင်စုနှစ်များအတွင်း မပျော်သေးသော ရေခဲနှင့်တူသည်။

လှပစွာ လင်းလက်နေသော်လည်း၊ ၎င်းသည် ရှေးခေတ်ရေကန်တစ်ခု၏ အလွန်ငြိမ်သက်သော ရေများကဲ့သို့ပင်။

"ဒါပေမယ့် မင်းရဲ့အစီအစဥ်တချို့ကို ပြောင်းရလိမ့်မယ်... စျေးကနည်းနည်းလေး ကြီးလွန်းနေတယ် မဟုတ်လား.."

လှပသောအမျိုးသမီးက လှမ်းကြည့်သည်။ သူမသည် ပန်းတစ်ပွင့်ကဲ့သို့ လှပနေခဲ့သည်။ သူမ၏ ကျောက်စိမ်းနှင့်တူသော လက်ချောင်းများက ပွက်ပွက်ဆူနေသော ရေပေါ်တွင် သွက်သွက်ခါအောင် လှုပ်ရှားနေသည်။ သူတို့သည် ချောက်ကမ်းပါးပေါ်မှ ခုန်ဆင်းနေသော ရေခဲသစ်ခွများနှင့်တူသည်။ သူတို့သည် မီးကဲ့သို့လည်းကောင်း၊ ရေခဲကဲ့သို့လည်းကောင်း အလွန်အမြန်ပင် ပြောင်းလဲနေသည် ။

"အစီအစဥ်တွေက အောင်မြင်ဖို့အတွက်ဆို အမြဲတမ်း ပြောင်းလဲနေရမယ်မလား ။ ဒါကြောင့် ပေးရတဲ့ဈေးက မြင့်သလား၊ နည်းသလားဆိုတာ ပြောနေစရာ မလိုဘူး။ စာရွက်က တန်သလား ၊ မတန်ဘူးလားပဲ ကြည့်ရမှာ ။ ငါ့တော်ဝင်အဖွားက ဒါတွေကို အကြိုက်ဆုံးလေ ။ ငါက သူ့ကို ပေးလိုက်ရင် ငါက ပိုပြီး ဝတ်ကျေတန်းကျေတဲ့ မြေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေမှာ မဟုတ်ဘူးလား ။"