The Transmigration Routine of Always Being Captured By the ML

Rozdział 40

Li Luo przykucnął na rozłożonym na ziemi dywanie, ze spuszczoną głową, wystawił swój mały język i zaczął pić mleko z małej miseczki postawionej przed nim - jako nowo narodzone dziecko nie mógł jeszcze nic jeść, mógł jedynie pić mleko.

Na szczęście smak mleka był bardzo smaczny, był bardzo bogaty. Nie smakowało ono tak jak mleko sprzedawane w supermarketach w jego świecie, które praktycznie nie miało w sobie ani odrobiny słodyczy mleka.

Elvis siedział na sofie, obok Li Luo, z książką w ręku. Książka była rozłożona, wyglądało jakby czytał ją z powagą, ale w rzeczywistości od czasu do czasu zerkał kątem oka na małego Li Luo, który spuszczał głowę, popijając mleko. Gdy zobaczył, że Li Luo już prawie skończył pić, Elvis natychmiast pochylił się i jedną ręką z łatwością podniósł jego małe ciało. Posadził go na swoich kolanach, a jego dłonie głaskały miękkie futro na plecach Li Luo. Później podniósł jeden ze swoich smukłych palców, powoli drapiąc go po brodzie.

- Mała rzecz, a może nadam ci imię?

Li Luo nie mógł oprzeć się swojej naturze kota, gdy Elvis nieustannie głaskał i drapał jego podbródek, Li Luo wydał wygodny mruczący dźwięk. Po usłyszeniu słów Elvisa, podniósł swoją pulchną głowę i użył jednej z przednich łap, aby złapać palec Elvisa, który drapał jego podbródek, po czym otworzył delikatnie usta i wydał z siebie dźwięk "miau".

Coś w rodzaju imienia, po prostu nie przejmował się tym w najmniejszym stopniu. Li Luo oblizał pazur, pulchna twarz kota przybrała obojętny wyraz, po prostu nie mógł być bardziej spokojny.

Elvis spojrzał na małą rzecz, która była na jego nogach. Kiedy zobaczył jego ekspresję i wygląd, nie mógł się powstrzymać, ale lekko się uśmiechnął. Podniósł palec, o który wcześniej zahaczył pazur Li Luo, i kontynuował drapanie tego miękkiego małego podbródka.

- Jesteś tak słodki, lepiej byłoby po prostu nazwać cię Mengmeng, prawda? - Zapytał się Elvis, przy okazji drażniąc kotka.

- ...... - Pomyślał Li Luo. Mengmeng, twoja siostra to Mengmeng! Mały bachorze, chcesz mnie nazywać Mengmeng? Przecież osoba z twojej rodziny tak się nazywa!

Usta Li Luo drgnęły, zwrócony twarzą do Elvisa, pokazał swój wciąż nie wyrosły ostry pazur. Futro na całym ciele stanęło dęba. Chcąc pokazać swoje niezadowolenie, spojrzał również zaciekle na Elvisa, wydając przy tym kilka razy głośno dźwięk "miau-wu-miau-wu".

Elvis spojrzał na małą istotę, która siedziała na jego kolanach i wykonywała groźne gesty całym swoim futerkiem, co sprawiło, że od razu wydała się jeszcze bardziej okrągła, i nie mógł się powstrzymać od zaciśnięcia pięści. Przyłożył rękę do kącika ust, całkowicie ukrywając uśmiech, który nieustannie tworzył się na jego ustach. W tym czasie w jego mózgu nagle rozbłysła żarówka, w jego umyśle szybko pojawiło się nowe imię.

- Ludwig, będę cię nazywał Ludwig. - Powiedział Elvis. To zdanie nie było pytaniem, raczej stwierdzeniem. Imię Ludwig, w miejscu w którym mieszkał Elvis, miało znaczenie "światło w czyimś życiu".

Pojawienie się tej małej istoty w jego ramionach sprawiło, że doświadczył najszczęśliwszego uczucia, jakie czuł odkąd stał się odpadem. To było jak światło, które nagle przedarło się z ciemnych chmur, natychmiast oświetlając jego pierwotnie martwe serce, sprawiając, że jego opuszczone serce znów nabrało wigoru i witalności. Co więcej, podświadomie chciał traktować tego małego kotka jak najlepiej, mając nadzieję, że zawsze będzie obok niego i nigdy go nie opuści.

Gdy głos Elvisa dotarł do jego uszu, Li Luo natychmiast poczuł, że coś w jego ciele nagle się uaktywniło, jak ukryty instynkt, który kazał mu wstać i złapać łapami palec Elvisa, a następnie otworzyć usta i ugryźć go w palec. Ostre zęby natychmiast przebiły palec Elvisa, a Li Luo instynktownie przełknął kilka kropel krwi, która z niego wypłynęła.