ဆည်မြောင်းမှာနေတုန်းက ရွာထဲသွားဖို့ဆို လှေလှော်သွားရတယ်။လှေမရှိဘူးဆိုရင် လှမ်းကြုံစောင့်ရင်စောင့် မစောင့်ချင်ရင် ဝါးပိုးဝါးတွေနဲ့လုပ်ထားတဲ့ဝါးတံတားကို လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ဖြတ်ရတယ်။ဝါးတံတားက ညနေ နေဝင်တရီရောဆို စိတ်ကြမ်းလူကြမ်းတွေလောက်ကသာဖြတ်ရဲတယ်။အခန့်မသင့်ရင် တွန်းချတတ်လို့ ၊ အဲ့အချိန်တုန်းက
ဆည်မြောင်းမှာ ပိုးထိသေတဲ့လူ မနည်းဘူး။ငါးဆွဲရင်း ငါးဆောင့်မိပြီး သေတဲ့လူမနည်းဘူး။ငါးဆွဲရင်း ပိုက်လုံးထဲရုန်းမရဖြစ်လို့ သေတဲ့လူတောင်ရှိတယ်။အရင်က ငါးကန်က သိပ်မရှိဘူး ၊ လယ်တွေများတယ်။ရှိတဲ့ငါးကန်လေး သုံးလေးကန်ကလည်း ရဲဘက်တွေနဲ့ငါးဆွဲတာပဲများတယ်။လူသေဖူးလို့ တော်တန်ရုံဘယ်သူမှ မလိုက်ကြဘူး။ရဲဘက်တွေရှိတော့ ထွက်ပြေးရင် သတ်တာလားမသတ်တာလားတော့ သေချာမသိဘူး။သတ်လိုက်တယ်လို့ပဲအမြဲကြားတယ် ၊ ပြီးရင် ကန်ထောင့်မြုပ်ထားလိုက်တာပဲဆိုပြီး သတင်းကခပ်သဲ့သဲ့။ဟုတ်သည်မဟုတ်သည်ကတော့ မသိဘူးပေါ့။
အဲ့ခေတ်က ရန်တွေဖြစ်ရင်လည်း သူရှင်းကိုယ်ရှင်းများတယ်။ငါးလာခိုးရင်လည်း လက်ထဲရှိရာနဲ့လုပ်ထည့်တတ်ကြတော့ အသေအပျောက်က ခဏခဏကြားရတယ်။အဲ့ဒါကြောင့်လည်း အပါးက ဓား ၊ လှံတွေကို အမြဲတမ်း အနားမှာထားထားတာ။ကျွန်တော် ဆည်မြောင်းပေါ်ကနေ လျှောက်လာတဲ့ ခေါင်းပြတ်ကို မြင်ပြီးကတည်းက ရွာထဲပြန်နေမယ် ပူဆာတော့ အပါးက ပြန်နေဖို့ လုပ်တယ်။ဒါပေမဲ့ ချက်ခြင်းတော့ ပြန်နေလို့မရသေးဘူးပေါ့။
ဒီမှာက ဆောက်ထားတာလည်းမကြာသေးတော့ စဉ်းစားတွေးတောဆဲပဲ။တစ်ရက် ဆည်မြောင်းက လူတစ်ယောက် ပိုးထိပြီးဆုံးသွားကော။အသုဘလုပ်ကြတော့ အနီးအနားဆိုတော့ အပါးက သွားဝိုင်းကူတယ်။ပိုးထိပြီး ဆုံးတဲ့အိမ်ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ကိုမလာခိုင်းဘူး။အဲ့အိမ်က အစ်မနှစ်ယောက်ကို ကျွန်တော်တို့အိမ် အဖော်လာအိပ်ခိုင်းတယ်။အိမ်ချင်းကလည်း အော်ခေါ်ရင် ကြားသလောက်ပဲဝေးတယ်။အသုဘအိမ်ဆိုတော့ ဓာတ်စက်သံကလည်း အသံမစဲပဲ။အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ဆိုတော့ ကြောက်စိတ်သိပ်မရှိဘူး။ဟိုအစ်မနှစ်ယောက်ကလည်း သေသွားတဲ့သူတို့အဖေကိုကြောက်လိုက်တာများ မှောင်တာနဲ့ခြင်ထောင်ထောင်ပြီး တုပ်တုပ်ကိုမလှုပ်တော့ဘူး။
ကျွန်တော်တို့ကတော့ သူတို့ယူလာတဲ့ဟင်းတွေနဲ့ထမင်းစားကြတာပေါ့။
YOU ARE READING
သရဲ တကယ်ဖြစ်ရပ်မှန်(2)
Horror(တကယ်ဖြစ်ရပ်မယ်များ) ပရလောက/အိမ်**) ဂရုကနေတွေ့လိုcopyလာတာပါရှင့် ပိုင်ရှင်များပြန်ဖျတ်ခိုင်းရင်ဖျတ်ပေးပါမယ်ရှင့်
