Fenixoog - Verbonden

Hoofdstuk 67

Medie

Ben je klaar?' vraagt Breas. Mijn zus heeft zich goed voorbereid op vandaag en staat met haar hak op de vloer te tikken terwijl ik het hele huis door ren.

'Bijna,' zeg ik positief en ik gooi snel nog even mijn sleutels en portemonnee in mijn rugzak. 'Hebben we een jas nodig?' vraag ik nog terwijl in zo snel als ik kan mijn veters strik.

'Nee joh, heb je al naar buiten gekeken?' Breas opent de voordeur en er komt een fris briesje naar binnen. 'Het is héérlijk buiten.'

'Mooi,' zeg ik en ik gooi mijn rugzak over mijn schouders, 'Dan kunnen we gaan.' Snel stappen we naar buiten en springen bij Mickel in de auto. Vanuit de deurpost wenst Jo ons nog succes en zwaaiend door de ruiten rijden we de straat uit.

'Nou meiden, hebben jullie er een beetje zin in?' vraagt Mickel wat ongemakkelijk, en hij kijkt ons even via zijn achteruitspiegel aan. Het is vakantie, dus Jonas is niet aanwezig om ons heen en weer te rijden, en aangezien Mickel gewoon een weekje vrij heeft genomen rijdt hij ons naar school.

'Eigenlijk wel, ik heb me wel goed voorbereid en heb het idee dat dit echt gaat werken,' zegt Breas.

'Nou, fantastisch. En jij, Medie?'

Ik twijfel of ik net als Breas positief zal antwoorden, maar dan is het ook weer zo dat eerlijkheid het langste duurt. 'Om eerlijk te zijn,' zeg ik dan, 'Heb ik er helemaal geen zin in. Ik heb wel vaker bijles gehad maar dat heeft nog nooit zichtbaar resultaat gehad op mijn cijfers. Als je het aan mij zou vragen is het gewoon geldverspilling.' Zo, dat is eruit.

'Nou, dan scheelt het maar weer dat dit gratis is, niet waar?' bijt Breas me toe.

'Jazeker.' Er klinkt arrogantie door in mijn toon, onbedoeld.

'Nou, zo heeft iedereen zijn eigen mening. En er kan niets tegen proberen, toch? Wie weet haal je straks ineens allemaal tienen,' zegt Mickel, proberend de stemming in de auto weer een beetje te verbeteren. Het werkt wel, want ik moet er zachtjes om lachen.

'Over positief gesproken,' antwoord ik.

'Positiviteit en interesse zijn erg belangrijk als het gaat om het leren van dingen, Medie. Als je die erin houdt vandaag kun je zomaar eens grote stappen gaan maken,' zegt Breas op een onderwijzende toon. Ik kan er echt niet tegen als ze zo tegen me praat, maar ik besluit er geen opmerking over te maken en met een 'oké' te antwoorden. Ze is maar twee jaar ouder, maar toch is ze zóó volwassen. Ik zucht, toch heeft ze wel gelijk. Laten we energiek, positief en geïnteresseerd zijn deze dinsdagochtend. Het is heerlijk weer en we krijgen gratis bijles, ideaal toch?

De school is uitgestorven. De roze zonneschermen staan niet uitgerold zoals gewoonlijk met deze hoeveelheid zon, en er staan amper fietsen of auto's op het plein. Er staan een paar verroeste oma-fietsen en 5 blinkende auto's. De deur van het gebouw is ook dicht, en met een beetje kracht weten we hem open te krijgen.

In de hal/kantine zijn onze leraren te vinden. Als we binnenkomen kijken ze meteen op en begroeten ons vriendelijk. Meneer Kean Claudense en meneer Déloo zitten op een kruk aan de balie, waar zoals gewoonlijk mevrouw Loreum op haar draaiende bureaustoel zit. Het bureau is nagenoeg leeg en in plaats van de dagaanbiedingen qua eten staan er bekertjes koffie en ligt er een rol Verkade chocolade koekjes.

'Meiden! Wat goed jullie te zien, en precies op tijd,' zegt meneer Déloo, met een blik op zijn zilveren horloge. Vandaag komt hij over als de lieve opa, niet als een gekwelde weerwolf.

'Ja, goedemorgen,' zegt Breas.

'Lusten jullie ook een koekje?' mevrouw Loreum houd de rol omhoog, en gretig pakken we er beiden een uit.