Fenixoog - Verbonden

Hoofdstuk 8

‘Hee! Ik had al veel eerder een belletje van jou verwacht!’ roept Hayley door de telefoon.

‘Ja, ik weet het. Maar hé, ik ben nog geen twee dagen weg.’

‘Eigenlijk wel, je vertrok zaterdag om een uur of half 2 en het is nu al half 4. Dat is meer dan twee dagen.’ Ik moet even lachen om Hayley’s wijsneuzerige gedrag.

‘Oké, je hebt gelijk. Dat is wel twee uur meer. Phoe zeg! Maar Hayley, hoe is het met je?’

‘Goed hoor! En met jou? Ik hoorde van Robbert dat je vandaag al meteen naar school bent gegaan! Vertel me er eens over.’

‘Zozo, je hebt iets van Robbert gehoord?’

‘Ja, klopt. En waarom heb je hem eerder gebeld dan mij? Medie, dat kan toch niet, ik ben je beste vriendin. Robbert is alleen maar de broer van je beste vriendin.’

‘Je hebt gelijk. Ik was ook al verbaast toen híj míj belde. Hij belde mij dus, niet andersom.’

‘Oh. Ik denk dat ik eens even een hartig woordje met hem moet gaan spreken.’

‘Oh nee! Ik zal je wel gewoon wat vertellen over die school, oké? En met mij gaat het trouwens wel prima.'

‘Oké, mooizo. Dus, verteld op. Hoe was je eerste schooldag?’

En zo praten Hayley en ik nog eventjes gezellig verder. Ik hang op en stuur na een paar minuten twijfelen Robbert toch nog even een sms’je. Kijk uit, Hayley komt eraan :).

Nog geen minuut later krijg ik antwoord; Een beetje een late waarschuwing ;). Toch bedankt. Xx.

Xx? Serieus? Waarom? Ik leg mijn mobiel op het nachtkastje en loop naar beneden om wat eten uit de keuken te halen. Timnus heeft toch geen dienst vandaag, dus de keuken is vrij. Beneden aangekomen trek ik de koelkast open. Ik pak een pot jam en smeer dan op een beschuitje. Met een bordje loop ik weer naar boven en eenmaal op mijn bed smikkel ik mijn beschuitje op. Ik stop mijn oortjes in mijn oren en sluit mijn ogen, maar ik ben eigenlijk helemaal niet moe, dus waarom zou ik lui op mijn bed gaan liggen?

Gek eigenlijk dat ik helemaal geen vermoeidheid voel. Het was toch best een lange dag vandaag. Hmm, merkwaardig. Ik moet zachtjes giechelen om het woord dat in mijn gedachten opkwam, echt, wat een vreselijk woord is dat toch, merkwaardig. 

Ik sta rustig op en loop naar mijn spiegel. Mijn haar zit door de war, en ik heb wallen onder mijn ogen. Hoe kan dat nou? Ik bekijk mezelf nog eens en ik begin weer te giechelen., waardoor er een soort gekke biggenknor uit mijn keel ontsnapt. Jemig, volgens mij gaat het niet helemaal goed hierzo. Ik kan maar beter even gaan douchen. Op mijn gemak zoek ik wat vrijetijdskleren bij elkaar, mijn favo-joggingbroek, een sweater en een paar dikke, wollen sokken.

Ik strompel langzaam naar de badkamer. In de badkamer wordt mijn blik zoals elke keer dat ik de badkamer inloop meteen door het grote bad opgeëist. Het lijkt wel hemels. Misschien moet maar gewoon in bad gaan, in plaats van onder de douche. Ja, dat ga ik doen.

Ik laat mijn kleren op een rommelige manier op de grond vallen, en draai de kraan van het grote bad open. Als het water eenmaal warm is draai ik het putje dicht en spuit ik de halve fles badschuim leeg. Al gauw vult de warme damp van het water de badkamer en ruikt het naar papaja en perzik, mijn favoriete badgeuren.

Ik loop nog even snel heen en weer naar mijn kamer om mijn Ipod te halen en kleed me vlug uit om in bad te stappen. Als het bad helemaal vol is gelopen draai ik de kraan dicht en pak ik mijn Ipod. Ik zet mijn luisterlijst met favorieten aan en leg hem op het houten krukje naast het bad. Ik sluit mijn ogen en zing in mijn gedachten mee met de muziek. Ik zucht diep. Eindelijk rust.