Ποιος είναι αυτός που με θέλει να με βοηθήσει κιόλας; Δεν με νιώθει, άρα δεν μπορεί να με καταλάβει και να με βοηθήσει. Δεν είναι τόσο εύκολο να με βοηθήσεις. Εντάξει, είδα ένα άτομο εκείνη την ώρα, του μίλησα για την ζωή μου, έκλαψα, με αγκάλιασε, οκ. Τώρα δεν μου είναι τίποτα. Μου είναι απλά ένας γνωστός και τίποτα περισσότερο.
Έφυγα τρέχοντας από εκεί πέρα και κάθισα μέσα σε ένα υπόγειο πάρκινγκ επειδή είχε νυχτώσει και έβρεχε. Συνέχισα να κλαίω βουβά, όσο κορίτσι και να έμοιαζα, και αυτό επειδή θυμήθηκα τους γονείς μου. Την γλυκιά φωνή της μαμάς μου που μου τραγουδούσε πριν να κοιμηθώ. Τον μπαμπά που μου διάβαζε παραμύθια. Τον αδερφό μου που κυνηγιόμασταν και διαλύαμε ότι βρίσκαμε μπροστά μας. Που δεν θυμάμαι καν το όνομα του! Είναι αμαρτία να μην τον θυμάμαι! Πρέπει να τον σέβομαι, δεν είναι μαζί μου γαμώτο! Έχει πεθάνει κι αυτός! Και είμαι μόνος.
Θυμάμαι εκείνη την μέρα. Οι γονείς μας έλειπαν αρκετό καιρό και ο αδερφός της μαμάς μου μας είχε πάρει σπίτι του και μας φρόντιζε εκείνος. Μας είχε πει πως έλειπαν για δουλειές, όμως κάθε βράδυ ο μικρός μου αδερφός έκλαιγε και ζητούσε την μαμά του να του φιλήσει το χεράκι και να του πει "καληνύχτα", όπως έκανε κάθε βράδυ όσο έμενε μαζί μας. Μία μέρα που ζωγράφιζα χτύπησε το τηλέφωνο και ο θείος μου έκατσε κάτω και έκλαιγε δυνατά. Όταν τον ρώτησα γιατί κλαίει μου απάντησε ότι η μαμά και ο μπαμπάς έγιναν άγγελοι και δεν θα τους ξαναδούμε ποτέ.
Μου λείπει το γλυκό χαμόγελο του μπαμπά μου, που κάθε φορά που γυρνούσε σπίτι από την δουλειά φώναζε "Που είναι οι μικροί μου πρίγκιπες; Βάλτε τα μεγάλα σας καπέλα και ελάτε να σας αγκαλιάσει ο τρελοβασιλιάς που σας αγαπά τόσο πολύ!".
Ακόμα ακούω αυτή την φράση στα αυτιά μου όταν είμαι πολύ λυπημένος. Και κάθε φορά χαμογελώ σαν χαζός ενώ δακρύζω. Μου λείπουν πολύ οι γονείς μου.
Έβγαλα από την τσάντα μου τις μοναδικές φωτογραφίες που έχω με τον πατέρα και τον αδερφό μου. Και αυτό επειδή ο θείος μου μού τις έδωσε και είπε να τις έχω επάνω στο στήθος μου για να μην τις χάσω. Με την μητέρα μου δεν έχω καμία φωτογραφία. Απλά θυμάμαι πως ήταν πολύ γλυκιά με υπέροχη φωνή. Εξωτερικά δεν την θυμάμαι σχεδόν καθόλου, αν και της μοιάζω λιγάκι μου φαίνεται, από την στιγμή που δεν μοιάζω και πάρα πολύ στον πατέρα μου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
