𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

60

Taehyung's P.O.V.

Ο Jungkook ήταν σε πλήρη καταστολή για σχεδόν πέντε μέρες. Αυτές τις πέντε μέρες δεν αντιδρούσε καθόλου σε ερεθίσματα, ούτε είχε επικοινωνία με το περιβάλλον. Είχα αρχίσει να αγχώνομαι πολύ, αλλά οι γιατροί μου είπαν να μην χάνω την ελπίδα μου.

Καλά έκαναν.

Γιατί ο Jungkook ξύπνησε και πιστεύω πως καταλαβαίνει πού βρίσκεται κι ας μην το δείχνει. Τον εγχείρισαν, η επέμβαση κράτησε σχεδόν 5 ώρες, στην οποία εγχείρηση του έβγαλαν την σφαίρα από τους πνεύμονες ενώ παράλληλα παρακολουθούν τον όγκο στον εγκέφαλο, ο οποίος κατά κάποιο περίεργο τρόπο σταματά κάπως να γίνεται επικίνδυνος.

Δεν ξέρω αν θα του τον αφαιρέσουν, γιατί λένε πως είναι πολύ επικίνδυνο να κάνουν μία τόσο επικίνδυνη επέμβαση τώρα, όσο καλύτερα και να γίνεται ο Jungkook.

Όμως χρειάζεται αρκετή ξεκούραση και βρίσκεται ακόμα στην εντατική. Μου λένε να του λέω χαρούμενα πράγματα, αλλά εγώ δεν ξέρω τι να του πω. Αισθάνομαι όμως πολύ χαρούμενος που ζει. Ευτυχώς δεν τον έχασα. Ο Namjoon δεν κατάφερε αυτό που ήθελε. Δεν κατάφερε να τον σκοτώσει και να με κάνει να πονέσω για μία ακόμη φορά.

Και καλά έκανε.

Επίσης, ένα ακόμα καλό νέο. Πλέον μπορώ και περπατάω για λίγο, πάντα με βοήθεια βέβαια. Είτε με ένα μπαστούνι που μου έδωσαν, είτε με την βοήθεια της Yeong, της νοσοκόμας. Έχω δύο επιλογές.

Βέβαια αυτή η νοσοκόμα, σαν πολύ περίεργη συμπεριφορά να έχει τελευταία μου φαίνεται. Δεν ξέρω πώς ακριβώς να το εξηγήσω, απλά μου φαίνεται πως δεν με βλέπει μόνο σαν έναν απλό και κακομοίρη ασθενή. Όμως είμαι μόνο 16 χρονών. Εντάξει, και εκείνη δεν είναι πολύ μεγάλη, ασκούμενη νοσοκόμα είναι. Αλλά και πάλι.

Καθόμουν στο κρεβάτι μου και διάβαζα ένα βιβλίο σχετικά με ταξίδια, όταν αυτή μπήκε μέσα στο δωμάτιο. Ήταν πολύ διαφορετική από όλες τις άλλες φορές. Δεν φορούσε την άσπρη της στολή, φορούσε μπλε τζιν και μία μαύρη μπλούζα, είχε επίσης τα ξανθά μαλλιά της ριγμένα κάτω, έφταναν σχεδόν έως την μέση της. Ήταν όμορφη, δεν λέω το αντίθετο.

"Είσαι πολύ διαφορετική έτσι" ψιθύρισα. "Ναι, μόλις σχόλασα και είπα να έρθω να σε δω πριν φύγω... Και να σου πω ότι όπως ξέρεις μπορείς να πάρεις εξιτήριο τώρα. Αν την προηγούμενη φορά μπορούσες μία, τώρα μπορείς δέκα. Και μπορείς αν θες να έρθεις σπίτι μου να σε φροντίζω εγώ. Δικιά σου απόφαση είναι" είπε κοιτώντας με στα μάτια. "Δεν μπορείς να φροντίσεις μόνος σου τον εαυτό σου, εκτός από το... εμ, θέμα... είσαι και μικρός" συμπλήρωσε.