𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

70

still Taehyung's P.O.V.

"Τι έγινε;" φώναξα. Η γραμμή έκλεισε. Φοβήθηκα πολύ, κοίταξα την Yeong. Μου ψιθύρισε να ηρεμήσω, χρειαζόμουν να είμαι ήρεμος, είπε. "Ο Jungkook... πες μου πώς είναι" είπα. Με κοίταξε στα μάτια και με έπιασε από το χέρι απαλά, ξεκινώντας να το χαϊδεύει. Ένιωθα τον αντίχειρα της να κινείται επάνω στο σκασμένο χέρι μου, ήταν τόσο ζεστό το δικό της. Η ζεστασιά της μεταφερόταν στο σώμα μου. "Πες μου, σε ικετεύω". "Πρώτα θέλω να μιλήσουμε..." είπε και πιάνοντας μου το χέρι με βοήθησε να πάμε σε ένα δωμάτιο, άδειο, στο οποίο υπήρχε ένα γραφείο μονάχα και τρεις καρέκλες. Δεν ήταν δωμάτιο ασθενή, αλλά το γραφείο του ψυχολόγου που υπήρχε στο νοσοκομείο. 

Μου άφησε για λίγο το χέρι και έκλεισε την πόρτα πίσω μας μόλις μπήκαμε. Πήγα αργά έως την μία καρέκλα και κάθισα. Κάθισε στην καρέκλα που βρισκόταν απέναντι μου. "Διάβασες καθόλου από το τετράδιο;" με ρώτησε. "Ναι" απάντησα κουνώντας καταφατικά το κεφάλι μου. Έγλειψε τα χείλη της. "Και τι σκέφτεσαι τώρα για εκείνον;". "Δεν ήταν τόσο άρρωστος από την αρχή, νομίζω πως ζήλευε πολύ τον Jungkook και ήθελε να τον εκδικηθεί, για αυτό τα έκανε όλα...". Η φωνή μου έσβησε προς το τέλος της πρότασης.Δάγκωσα τα χείλη μου προκειμένου να μην κλάψω. "Πες μου κι άλλα, συνέχισε...". Την κοίταξα στα μάτια. "Τι να πω;" ρώτησα. "Αυτό που σκέφτεσαι τώρα για εκείνον". 

"Μπορεί να με αγαπούσε στα αλήθεια, αλλά δεν το έδειχνε. Είχε στο μυαλό του μόνο το σεξ, Yeong... Ήμουν 14 στα 15, με πίεζε, δεν άντεχα. Δεν μπορούσα να τον αποφύγω, τον έβλεπα κάθε μέρα στο σχολείο. Εκείνο τον καιρό νόμιζα πως στα αλήθεια με αγαπούσε, έπιανα συχνά τον εαυτό μου να τον σκέφτεται. Ίσως να τον ερωτεύτηκα και εγώ... Δεν μπορώ όμως να ξέρω τώρα. Τότε δεν ήξερα στα αλήθεια τι ήταν, νόμιζα πως είναι ο καλύτερος άνθρωπος που είχα γνωρίσει, ο πιο κοντινός μου φίλος. Ο άνθρωπος που με στήριζε σε όλα, που μου έμαθε να είμαι δυνατός". 

"Σου το έμαθε αυτό; Αλήθεια;". 

"Ναι..." ψιθύρισα. "Πώς;" με ρώτησε. "Μου έμαθε πώς να γίνω ο καλύτερος φίλος του εαυτού μου. Να μην έχω μυστικά, μου έμαθε να μην κρύβομαι από τον εαυτό μου. Μου έμαθε να μιλάω για το τι νιώθω και να μην φοβάμαι για τις συνέπειες. Μου έμαθε να βάζω στόχους, μου έμαθε πως ζούμε μία φορά και πρέπει να παίρνουμε ρίσκα". Στα αλήθεια μου τα έμαθε αυτά. Ήταν ένας ήρωας, που όμως ένας παράνομος έρωτας τον έκανε τέρας. Η ζήλια τον κυρίευσε όμως, τον νίκησε. 

Τον έκανε μαριονέτα και τον έβαλε σε έναν πόλεμο εναντίον μου. 

"Μετάνιωσες ποτέ για κάτι που έκανες;". "Μετάνιωσα που νόμιζα πως μπορούσα να γίνω εγώ κυρίαρχος επάνω του, όμως εγώ την πλήρωσα. Και εκείνος μου είχε πει πως μετάνιωσε που με είχε χτυπήσει και μου είχε φωνάξει, όμως με εκμεταλλεύτηκε. Ήμουν ένα sex doll για εκείνον, ένα μικρό παιδί που δεν ήξερε τι είναι σωστό και τι είναι το λάθος, τι ακριβώς είναι ο έρωτας και πόσο όμορφα σε κάνει να νιώθεις όταν είναι αληθινός. Το πώς αισθάνεσαι όταν το άτομο με το οποίο έχεις μοιραστεί όμορφες στιγμές γεμάτες αγάπη, είναι το σωστό. Με μπέρδεψε με τις πράξεις του, με έκανε να νομίζω πως ο έρωτας δεν υπάρχει και πως είναι ανήθικο να αρνείσαι αυτό που δεν θέλεις, ότι είναι άδικο. Νόμιζα πως πρέπει να πιέζεις τον άλλον για να κάνει αυτό που θέλεις εσύ και να μην νοιάζεσαι για τα δικά του θέλω". "Σε πίεσε πολύ με τις πράξεις του;".