𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

40

Jungkook's P.O.V.

FLASHBACK

Έπιασα το χέρι του Taehyung. Ήμουν πολύ φοβισμένος, όμως το στραβό του χαμόγελο με έκανε να χαμογελάσω και εγώ πίσω, κι έτσι να ξεχάσω στιγμιαία το πόσο πολύ φοβόμουν.

Φοβόμουν γιατί ξεκινούσαμε μόνοι ένα ταξίδι στο άγνωστο. Δεν είχα καταλάβει καν τι είχε συμβεί και γιατί στεκόμασταν μόνοι βραδιάτικα έξω από την γιγαντιαία ξύλινη πόρτα.

Όμως η χουφτίτσα μου μέσα στην δικιά του με έκανε να τα ξεχάσω όλα. Με κοίταξε βαθιά στα μάτια, αφού έτριψε λιγάκι τα δικά του. "Μην φοβάσαι, Kookie" ψιθύρισε.

Από μέσα μου έκλαιγα, γιατί ο καλός θειούλης που είχαμε έως χθες, τώρα ήθελε να τον νομίζουμε πεθαμένο.

Δεν ήθελε να μας προσέχει άλλο, μας βαρέθηκε. Ήμασταν κουραστικοί. Δεν ήμασταν παιδιά, ήμασταν απλά δυο αντικείμενα που του έσπαγαν τα νεύρα. Και αρκετά μας άντεξε, μπορώ να πω.

Ο καλός θείος Hoseok μας παράτησε λες και είμαστε σκουπίδια... Δεν θα τον συγχωρέσουμε ποτέ.

Πού πήγαν όλα αυτά τα βράδια που μας πρόσεχε; Τα απογεύματα που βλέπαμε μαζί παιδικά; Που μας κυνηγούσε μέσα στο σπίτι; Που μας απειλούσε ότι θα μας φάει ο μπαμπούλας αν κάνουμε ζημιές; Που κάθε βράδυ μας υποσχόταν ότι η μαμά και ο μπαμπάς θα έρθουν σύντομα;

Πού πήγαν όλες οι αναμνήσεις; Τις διέγραψε. Και μαζί με εκείνες, διέγραψε και τους ανιψιούς του. Και δέκα χρόνια μετά, προσπάθησε να τους κάψει ζωντανούς και τους εγκατέλειψε μέσα σε ένα φλεγόμενο εγκαταλελειμένο σπίτι στην μέση του πουθενά.

Μόνο και μόνο για να υπακούσει στον άρρωστο καθηγητή ο οποίος τον πλήρωσε να το κάνει, και επίσης τον πλήρωσε να φερθεί όσο σκληρά μπορούσε στον ένα ανιψιό, για να τον κάνει να πονέσει επειδή είχε σκοπό ο μικρός να τον καταγγείλει για βιασμό.

Η πόρτα μπροστά μας άνοιξε και μία γυναίκα γύρω στα 50 εμφανίστηκε. Μας κοίταξε και τους δυο από την κορφή έως τα νύχια. Ανατρίχιασα ολόκληρος. Ο Taehyung μου έπιασε το χεράκι πιο σφιχτά. Με τράβηξε και μπήκαμε μέσα, χωθήκαμε ανάμεσα στους τεράστιους διαδρόμους όπου υπήρχαν κρεμασμένοι πίνακες από τους τοίχους. Τεράστιας αξίας, με είχαν αφήσει με ανοιχτό το στόμα. Ήμουν πέντε χρονών αλλά μπορούσα να καταλάβω την αξία ενός πίνακα, πανέξυπνος.

"Δεν θα αφήσω κανέναν να σου κάνει κακό, ποτέ" μου είπε. Μου έκανε μια αγκαλιά και με φίλησε στο μάγουλο. Μία άλλη γυναίκα μας είπε να την ακολουθήσουμε. Ανεβήκαμε προσεκτικά μια στριφογυριστή σκάλα, την οποία εγώ φοβόμουν αρχικά να ανέβω. Ο Taehyung μου έδειξε ακόμα μια φορά πόσο πολύ με αγαπάει και με προσέχει. Με έπιανε τόσο σφιχτά από το χέρι, που στο τέλος πόνεσα.