𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

36

Taehyung's P.O.V.

Ξύπνησα και ήμουν κλειδωμένος σε ένα μικρό δωμάτιο το οποίο δεν είχε παράθυρο και βρωμούσε κλεισούρα. Τα χέρια μου ήταν πιασμένα, γυρνάω κοιτάω, δεμένα πάλι. Γιατί μου δένουν τα χέρια; Τι έχω κάνει για να το αξίζω όλο αυτό; Σαν σκυλί με δένουν για να μην κουνιέμαι, λες και θα κερδίσουν κάτι από εμένα και ο Namjoon και εκείνος ο άκυρος ο δεν θυμάμαι πως τον λένε.

Τα μάτια μου ήταν υγρά, έκλαιγα συνέχεια, φώναζα, κανείς δεν απαντούσε. Κανείς δεν υπήρχε να με σώσει. Κοιτούσα σαν χαμένος τον απέναντι άσπρο τοίχο και σκεφτόμουν τον Jungkook και το πόσο πολύ θα στεναχωριέται για εμένα, γιατί είμαι σίγουρος πως το κάνει. Το αισθάνεται η καρδιά μου πως ανησυχεί για εμένα. Τι γλυκούλης που είναι... Και εγώ εδώ, στην μέση του πουθενά, να μην μπορώ να μιλήσω μαζί του αν δεν το επιτρέψει αυτός ο ηλίθιος. Και που μίλησα, τι κατάλαβα; Μόνο τα κλάματα μου άκουσε και σίγουρα έγινε χειρότερα.

Αυτός ο βλάκας άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα στο δωμάτιο κρατώντας φαγητό και ένα ποτήρι νερό σε ένα δίσκο. Έσυρε μία καρέκλα και κάθισε δίπλα μου. Ακούμπησε το χέρι του στο σαγόνι μου και μου σήκωσε το κεφάλι. Με κοίταξε στα μάτια και έκοψε λίγο ψωμί βάζοντας το ακριβώς μπροστά στο στόμα μου για να φάω. Σιγά που θα το έκανα. Ποιος ξέρει με τι μπορεί να το είχε ποτίσει για να μου κάψει τα σωθικά και να πεθάνω μια και καλή.

"Φάε, πρέπει να τρως". Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου. Δεν πρόκειται να ανοίξω το στόμα μου να με ταΐσει, καλύτερα ας πεθάνω από πείνα και από δίψα παρά να υποφέρω τόσο πολύ δεμένος συνέχεια σε μια καρέκλα με τα πόδια λυγισμένα και το κεφάλι σε άθλια στάση. Δεν υποτάσσομαι εγώ τόσο εύκολα όμως. Δεν θα γίνω μαριονέτα κανενός και για τίποτα. Μου άνοιξε το στόμα με δύναμη και έβαλε μέσα το ψωμί. Το κρατούσα στο στόμα μου χωρίς να το μασάω, κοιτώντας τον στα μάτια εκνευρισμένος. Σηκώθηκε όρθιος. Βγήκε έξω και επέστρεψε κρατώντας την κάμερα στα χέρια του. "Άστην κάτω!" φώναξα, και τότε συνειδητοποιήσα πως μόλις είχα καταπιεί αυτό που μου έδωσε.

Αν πεθάνω, τουλάχιστον γλίτωσα από αυτό το μαρτύριο. Συγνώμη, Jungkook. Συγνώμη που σου προκάλεσα όλο αυτό το ψυχολογικό θέμα, συγνώμη που σίγουρα θα αντικρίσεις το κορμί μου σε μία άθλια κατάσταση, αν δεν το φάνε ολόκληρο τα σκυλιά. Συγνώμη.

"Για αυτό κλαίγεσαι και πεισμώνεις ρε; Δεν πρόκειται να λυθείς για να πας να τα καταθέσεις αυτά. Θα τα σβήσω τώρα αμέσως". Πάτησε κάτι και μετά μου έδειξε πως τα δύο βίντεο σβήστηκαν. Τον έβρισα από μέσα μου πάρα πολύ, όμως η ζωή μου είναι πιο σημαντική από εκείνα τα βίντεο. Δεν μου αρέσει που είμαι τόσο απαισιόδοξος, αλλά δεν μου φαίνεται πως θα αντέξω για πολύ ακόμα εδώ σε αυτή την κατάσταση. Ήδη το σώμα μου έχει αρχίσει και κουράζεται υπερβολικά με όλη αυτή την περιπέτεια.