𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

58

Jimin's P.O.V.

Ξύπνησα και κοίταξα έξω από το παράθυρο. Έξω είχε πολύ ομίχλη και έβρεχε. Δεν μου αρέσουν καθόλου οι μουντές μέρες σαν και αυτή. Με πιάνει κατάθλιψη, οπότε απλά τις μισώ αυτές τις μέρες. Σηκώθηκα λίγο και είδα το χέρι του Yoongi τυλιγμένο γύρω από την μέση μου.

Μου φαίνεται σαν να τον προβληματίζει κάτι τις τελευταίες μέρες και με ενοχλεί που δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό. Εντάξει, καταλαβαίνω ότι είναι χάλια εξαιτίας του Tata και του Jungkookie, και εγώ το ίδιο. Αλλά και πάλι, δεν μπορούμε συνέχεια να είμαστε κολλημένοι εκεί.

Τον έπιασα από τα μάγουλα και έσκυψα κοντά του. Μούγκρισε και εγώ γέλασα. "Καλημέρα, Yoongi" ψιθύρισα και άφησα ένα φιλάκι στο κάτω χείλος του. Χαμογέλασε πλατιά, ενώ ήταν ακόμα μισοκοιμισμένος.

Ήταν γλύκας όμως.

Ο Jin είχε σηκωθεί πριν από εμάς και είχε ήδη ετοιμαστεί για να πάει στην βιβλιοθήκη να διαβάσει. Τον κοίταξα που κούμπωνε το πουκάμισο του μπροστά στον καθρέφτη και έφτιαχνε λιγάκι τα μαλλιά του. Χαμογέλασα και εκείνος με αγριοκοίταξε.

"Εγώ φεύγω, αν θέλετε ελάτε και εσείς" μας είπε. "Πού; Έξω βρέχει ρε βλάκα" μουρμούρισε ο Yoongi και άνοιξε διάπλατα τα μάτια του ξαφνικά. Ο Jin τον χτύπησε στο πόδι. "Βλάκας είσαι και φαίνεσαι" απάντησε. Ο Yoongi τον αγριοκοίταξε και εγώ άρχισα να γελάω δυνατά.

"Θα σου κοπεί το γέλιο εσένα, Jimin" ψιθύρισε ο Jin. Τι εννοούσε με αυτό; Τι θα μου κάνει δηλαδή; Είναι κακό που γελάω;

Κάτι τέτοιες μέρες πρέπει να κάνεις το παν για να γελάς, όχι να πέφτεις σε κατάθλιψη. Εντάξει, δεν λέω, ίσως μερικές φορές το παρακάνω, αλλά και πάλι. Πρέπει να γελάς στην ζωή σου.

Ο Jin και ο Yoongi βγήκαν έξω από το δωμάτιο και ψιθύριζαν κάτι, δεν έχω ιδέα τι. Όμως δεν μου αρέσει καθόλου να μου κρύβουν πράγματα και να έχουν μυστικά από εμένα. Πιστεύω πως σε κανέναν δεν αρέσει αυτό.

Κατεβήκαμε κάτω και φάγαμε λίγο πρωινό, μετά ο Jin μας έσυρε και τους δύο στην βιβλιοθήκη για να διαβάσουμε και να ξεφύγουμε από τους έρωτες. Σοβαρά, έτσι είπε. Περάσαμε πολλές ώρες εκεί, έως το μεσημέρι. Κάτι όμως υπήρχε στην ατμόσφαιρα που μας βασάνιζε όλους.

Καθόμουν και διάβαζα ποίηση, ναι το έκανα, ώσπου το κινητό του Yoongi άρχισε να χτυπάει δυνατά και επίμονα, κάτι που διέλυσε την απόλυτη ησυχία που υπήρχε μέσα στην αίθουσα. Η υπεύθυνη της βιβλιοθήκης, όπως και ο Jin, τον αγριοκοίταξαν έντονα.