𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

45

Hoseok's P.O.V.

Είμαι ένας ηλίθιος, ένας άχρηστος. Μισώ τον εαυτό μου, και ξέρεις γιατί; Γιατί για μερικά χαρτονομίσματα πήγα να σκοτώσω τους ανιψιούς μου, τα παιδιά που μεγάλωσα.

Τα παιδιά που μεγάλωσα σαν να ήταν γιοι μου και τα παράτησα έξω από το ορφανοτροφείο επειδή δεν είχα λεφτά ώστε να τα αναθρέψω σωστά. Δεν μπορείς να κάνεις δουλειές της νύχτας και να έχεις και δύο μικρά παιδιά να μεγαλώσεις. Για αυτό τους άφησα στο ορφανοτροφείο. Νόμιζα πως θα περνάνε καλύτερα εκεί.

Δεν είναι πως τους ξέχασα. Μάθαινα τα νέα τους. Έμαθα πως ο Jungkook υιοθετήθηκε από μία οικογένεια όσο ήταν ακόμα μικρά παιδιά και ότι ο Taehyung το έσκασε από το σπίτι στο οποίο τον είχαν πάρει δύο ναρκομανείς και ένας μοναχός τον βρήκε και τον πήγε με το ζόρι στο μοναστήρι να γίνει μοναχός.

Και πως συναντήθηκαν τα παιδιά μετά από τόσα χρόνια, κι αυτό το ξέρω. Το πώς τα έμαθα όλα αυτά που ξέρω είναι μία μεγάλη ιστορία. Το μόνο πράγμα που δεν ήξερα και έμαθα τώρα πρόσφατα είναι ο πραγματικός λόγος που ο Namjoon ήθελε τον Taehyung νεκρό.

Ήθελε λέει να πεθάνει ο Taehyung πριν προλάβει να πει σε κανέναν πως ο Namjoon είναι παιδόφιλος και του άρεσε ερωτικά ο ίδιος ο Taehyung...

Δεν είχε τα κότσια να μου το πει καν ο ίδιος, άκουσα τους αστυνομικούς που συζητούσαν για αυτό έξω από το κελί μας όσο αυτός ο αναίσθητος κοιμόταν του καλού καιρού και εγώ έκλαιγα και προσευχόμουν να είναι καλά οι ανιψιοί μου και να μην πεθάνουν.

Δεν θα με συγχωρήσει ποτέ ο Θεός για αυτό που έκανα...

Όταν ο Nam μου έδειξε την φωτογραφία του Taehyung, μου ήρθε να λιποθυμήσω. Ζαλίστηκα. Είχε μεγαλώσει τόσο πολύ το αγόρι μου, είχε γίνει σωστό παλικάρι. Είχα να τον δω από τότε που ήταν έξι χρονών παιδάκι και του έλειπε το ένα από τα δύο μπροστινά του δόντια.

Τώρα ήταν ένας νεαρός άνδρας. Μα πόσο πολύ είχε αλλάξει...

Τα ψυχολογικά του τραύματα φαίνονταν στην αγριότητα του προσώπου του, συνέχιζε όμως να είναι ένα από τα πιο γλυκά αγοράκια του κόσμου όλου, και η αδυναμία μου. Το μικρό μου αγόρι...

Όταν φτάσαμε στο σπίτι του και έβγαλα το όπλο, από μέσα μου ορκιζόμουν πως δεν πρόκειται να τον πυροβολήσω ποτέ ότι και να συμβεί. Ο Namjoon τού έβαλε το μαντήλι και τον έκανε να λιποθυμήσει μπροστά μας, μόλις τον πήρα αγκαλιά για να τον πάω στο μπάνιο, ένιωθα τα πόδια μου να τρέμουν. Και τα χέρια μου το ίδιο, νόμιζα πως θα μου πέσει και θα σπάσει σε χίλια κομμάτια. Φοβόμουν πολύ, αλλά δεν ήθελα να το δείξω.