𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

The END - Pt. 2

Happy ending.

6 μήνες μετά

Τον έπιασα σφιχτά από το χέρι και τον κοίταξα στα μάτια. Μου χαμογέλασε, είχα τόσο πολύ καιρό να δω το χαμόγελο του. Έλαμπε το πρόσωπό του, έλαμπε ολόκληρος. Τον φίλησα απαλά στο μάγουλο ενώ τον κράτησα πιο σφιχτά.

Έφτασε η σειρά μας.

Μπήκα πρώτος μέσα ενώ ο Jungkook με ακολουθούσε. Γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια. Έπρεπε να τον προσέχω, αν φοβόταν θα έπρεπε να το καταλάβω πριν καν καλά καλά το καταλάβει ο ίδιος του.

Τράβηξα ελαφρώς τον Jungkook προς το μέρος μου. Με κοίταξε στα μάτια και χαμογέλασε κάπως άβολα. "Κοίτα" είπα και του έδειξα να κοιτάξει έξω.

Κοίταξε τριγύρω αφού πρώτα έτριψε λίγο τα μάτια του. "Δεν είναι ωραία;" ψιθύρισα. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του ενώ φαινόταν πολύ ενθουσιασμένος. Δεν θυμάμαι να μου είχε πει ποτέ πως είχε δει το ηλιοβασίλεμα από την ψηλότερη ταράτσα της Σεούλ. 

Ούτε εγώ είχα ανέβει εκεί ως τότε. Ήταν πολύ εντυπωσιακά. Ένιωσα ελευθερία, γαλήνη. Ήταν πολύ ήρεμα, το αεράκι μας χτυπούσε τα πρόσωπα και τα χρώματα ήταν αρμονικά.

Πορτοκαλί, μοβ, ροζ... Υπέροχα χρώματα. Τα σύννεφα φαινόντουσαν μαύρα επάνω στον πορτοκαλί ουρανό όμως αυτό δεν μας ενοχλούσε.

Ακούμπησα τον Jungkook στην μέση, γύρισε και με κοίταξε χαρούμενος. "Είσαι πολύ γλυκούλης" ψιθύρισα στο αυτί του. Χαμογέλασε πλατιά κοιτώντας με στα μάτια με την αθώα του έκφραση που δεν ξεκολλάει από το μυαλό μου.

Ένα κορίτσι που στεκόταν δίπλα μας, μας κοίταξε και ύστερα χαμογέλασε. Της χαμογέλασα και εγώ. Κανείς ευτυχώς δεν ήταν εκεί να με κάνει να αισθανθώ άσχημα με το βλέμμα του. Κανείς δεν ήταν εκεί να με κρίνει, να με κοροϊδέψει. 

Ο καθένας θα μπορούσε για μια ακόμη φορά κοιτώντας με να με κάνει να αισθανθώ τόσο άχρηστος. Αντίθετα, τώρα όλοι με κοιτούσαν περήφανοι και χαμογελαστοί. Ακόμα και η Yeong είναι περήφανη για εμάς τώρα.

Είναι περήφανη που τα καταφέραμε. Για τον Jungkook που επέζησε και για εμένα που απέκτησα μια καινούργια καθημερινότητα μετά το πρόβλημα των ποδιών μου.

Πλέον περπατάω κανονικά. Φυσικά και δεν μπορώ να τρέξω ή να περπατήσω τόσο γρήγορα όσο έκανα πριν, όμως και πάλι είμαι πολύ καλά.

Συνεχίζω και το σχολείο. Η Yeong έβαλε το χεράκι της και μια καλή γυναίκα μας βοηθάει. Μας δίνει δύναμη, φαγητό και κοιμόμαστε σπίτι της. Βρήκαν και μια ειδική δασκάλα για τον Jungkook.Του μαθαίνει να γράφει ότι ακούει. Έχω μάθει να μιλάω αργά όταν απευθύνομαι σε εκείνον, μόνο έτσι μπορεί να με καταλάβει. Όμως είναι κάτι και αυτό από το τίποτα.