𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

34

Yoongi's P.O.V.

Από ότι κατάλαβα ο Taehyung έφυγε για πάντα και δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει... Δεν με πειράζει και πολύ όμως.

Έχω τον Jimin τώρα και με κάνει να τα ξεχνάω όλα, άσχημα και όχι... Είναι ο καλύτερος. Τον ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που τον κοίταξα. Είναι ο πιο γλυκός άνθρωπος του κόσμου όλου. Ο μόνος που με καταλαβαίνει.

Αν και ο Jin φαίνεται να ζηλεύει λίγο την όλη φάση. Λες και είμαι μαζί του και ταυτόχρονα με τον Jiminie. Μέχρι που ζήτησε και από την Rose να κοιμάται αλλού και όχι μαζί μας, αλλά δεν τον άφησε. Λέει πως δεν είναι σωστό να κοιμόμαστε εμείς οι δύο μόνοι μας και ο Jin να πάει και να στριμωχτεί σε ένα δωμάτιο με τρία ή τέσσερα ήδη άτομα να κοιμούνται εκεί. Όμως όταν κοιμόμασταν στο ορφανοτροφείο μαζί ήταν καλά...

Έτσι κανονίζει να λείπει τις περισσότερες ώρες από το σπίτι. Έτσι εγώ και ο Jimin ήμαστε μόνοι αρκετές ώρες την ημέρα... Είναι πολύ ωραία μαζί του. Ποτέ μου ως τώρα δεν είχα ερωτευτεί κάποιον που να με αγαπάει και εκείνος πίσω. Είναι όμως το καλύτερο συναίσθημα που μπορώ να νιώσω. Από παιδί έχω να αισθανθώ τόσο χαρούμενος στην ζωή μου.

Καθόμασταν αγκαλιά στο κρεβάτι, εκείνος αγκάλιαζε την μέση μου και είχε κλειστά τα μάτια του, εγώ είχα περασμένα τα δάχτυλα μου στα μαλλιά του και τα είχα σηκώσει ώστε να μην πέφτουν μέσα στα μάτια του. Θα έλεγε κανείς πως είμαστε goals. Είμαστε, στα αλήθεια.

"Yoongi..." ψιθύρισε. Τον φίλησα στο μέτωπο. Άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε χαμογελώντας. "Τι είναι, κοντέ;" τον ρώτησα. Έπιασε το χέρι μου και έμπλεξε τα δάχτυλα του με τα δικά μου. "Αυτός ο Jin δεν φαίνεται να με συμπαθεί και πολύ...". Έλα βρε! Και εγώ δεν το είχα καταλάβει! Αφού ούτε καν του μιλάει!

"Ναι, αλλά δεν πειράζει. Πειράζει;". "Εμένα με πειράζει..." απάντησε και με κοίταξε στα μάτια. Ήταν τόσο γλυκός... Χαμογέλασα και άφησα ένα απαλό φιλί επάνω στα χείλη του. "Και τι θέλει ο κοντούλης να κάνω;".

Έβαλε τα χέρια του στον αυχένα μου και με έκανε να σκύψω ξανά. Τα πρόσωπα μας βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής. Ο Jimin πήγε στο αυτί μου και ένιωθα την αναπνοή του να με χτυπάει ακριβώς εκεί. "Δεν θέλω να κάνεις παρέα με παιδιά που δεν μου φέρονται καλά". "Μα... δεν σου έκανε κάτι" απάντησα.

Και επίσης, ο Jin είναι ο καλύτερος μου φίλος. Αυτός μου έχει σταθεί όλα αυτά τα χρόνια σαν κανονικός αδερφός, αν δεν υπήρχε αυτός δεν ξέρω πού θα ήμουν τώρα και αν θα ζούσα.