𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

15

FLASHBACK

Third person's P.O.V.

Ο θείος των παιδιών τους ξύπνησε, τους έντυσε, τους πήρε από το χέρι και τους είπε πως πηγαίνανε για να χαιρετήσουν την μαμά και τον μπαμπά για μία τελευταία φορά, πριν οι τελευταίοι φύγουν για να πάνε σε ένα πολύ ωραίο μέρος, ονομαζόμενο Παράδεισος. 

Ο Jungkook και ο Taehyung ακόμη δεν είχαν καταλάβει πως οι γονείς τους δεν θα τους αγκάλιαζαν ξανά, δεν θα τους χαμογελούσαν και δεν θα τους έλεγαν πόσο όμορφοι και γενναίοι ιππότες είναι. Μόλις έφτασαν στο νοσοκομείο, η νοσοκόμα πήρε πρώτα τον Taehyung αγκαλιά και τον πήγε στο δωμάτιο όπου οι γονείς τους "κοιμόντουσαν". 

Ο Taehyung στάθηκε επάνω από την μητέρα του, κοιτώντας μπερδεμένος το άψυχο σώμα της. Δεν μπορούσε να καταλάβει αν ήταν σοβαρή ή του χαμογελούσε.  Νόμιζε πως του κρατούσε μούτρα επειδή δεν μάζεψε τα παιχνίδια του πριν φύγουν από το σπίτι για να πάνε στο νεκροτομείο. 

"Μαμά, κοιμάσαι;" ρώτησε με την αθώα, παιδική του φωνούλα. Περίμενε υπομονετικά να του απαντήσει, όμως η μητέρα του δεν μπορούσε καν να κουνηθεί... Μακάρι να μπορούσε... "Ναι, αγαπούλα μου, κοιμάται. Πες της αντίο και έλα να φύγουμε" ψιθύρισε η νοσοκόμα. "Δ-δεν θα ξυπνήσει; Θέλω να την κάνω α-αγκαλίτσα".

Η νοσοκόμα τον πλησίασε περισσότερο με αργά και σταθερά βήματα.  Ο Taehyung κοίταξε το διπλανό κρεβάτι, όπου βρισκόταν ο νεκρός του πατέρας. Ούτε εκείνος δεν θα ξυπνούσε ποτέ ξανά. Δεν θα τους έπαιρνε ποτέ  ξανά στην αγκαλιά του κάνοντας τους αεροπλανάκι. Δεν θα ξανάκουγε ποτέ την δυνατή του φωνή να λέει "Κοιτάξτε τους ιππότες μου! Κοιτάξτε! Είναι τόσο γενναίοι ιππότες και τόσο καλοί πρίγκιπες. Και τι θέλουν οι γενναίοι ιππότες για να συνεχίσουν την μάχη; Παγωτό!". 

Δεν θα ξαναένιωθαν ποτέ το άγγιγμα του στα μαλλάκια τους, τα χείλη του στα μαγουλάκια τους. Ποτέ δεν θα ξανατύλιγε τα χέρια του γύρω τους. "Και ο μπαμπάς μου κοιμάται και αυτός;" ψιθύρισε. "Ναι αγάπη μου, κοιμούνται, και η μαμά και ο μπαμπάς". "Και δεν θα ξυπνήσουν;" ρώτησε με την τόσο αθώα παιδική του φωνή. "Έλα, πρέπει να φύγουμε". 

Ο Taehyung ένιωσε τα δύο του ματάκια να υγραίνουν. Πόναγε, όμως ήταν πολύ αθώος για να το καταλάβει. "Θ-Θέλω να με φιλήσει η μαμά μου για- για να φύγω" είπε με κοφτές αναπνοές. "Κάνε τους γεια και έλα να πάμε σπίτι". Ο Taehyung πήγε να ακουμπήσει το μικροσκοπικό χεράκι του επάνω στα μαλλιά της μητέρας του, όμως η νοσοκόμα του το έπιασε και τον απέτρεψε. Ύστερα ο μικρός κοίταξε τον πατέρα του. Δάκρυα έτρεχαν στα κατακόκκινα μαγουλάκια του. "Να ξυπνήσετε σύντομα, θέλω να παίξουμε επιτραπέζιο".