𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

28

Seokjin's P.O.V.

Εδώ στην Daegu τα πράγματα είναι πολύ... περίεργα και διαφορετικά από όσο είχαμε συνηθίσει. Μένουμε σε κάτι μικρά δωμάτια τα οποία -ευτυχώς Παναγιά μου- δεν είναι παγωμένα, το αντίθετο. Υπάρχει όμως μόνο ένα παράθυρο και για ένα δωμάτιο όπου μένουν μέσα τέσσερις έφηβοι, και μία λάμπα ξέρει πως είναι πολύ λίγο για να αερίζεται ο χώρος. Ναι, εννοώ πως βρωμάει.  

Έπειτα, είναι πολύ παράξενο που αυτός ο καινούργιος ο Jimin ήρθε να μείνει μαζί μας, ο Taehyung είπε πως τον γνωρίζει αλλά δεν συμπαθιούνται καθόλου, βασικά παλιά το έκαναν αλλά πλέον συνέβη κάτι και η σχέση τους διαλύθηκε. Δεν με ενδιαφέρει και τόσο πολύ τι έχει γίνει. Αρκεί να μην μαλώνουν και διαλύουν την ηρεμία, που δεν το κάνουν, οπότε όλα υπέροχα. 

Ο Taehyung βέβαια αισθάνεται πολύ άσχημα εδώ. Νιώθει πως είναι μισός, είπε πως στο Ilsan έχει κάποιο σημαντικό άνθρωπο που δεν έπρεπε να τον αφήσει έτσι απότομα. Να πω την αλήθεια, και εγώ το ίδιο νιώθω, παρόλο που δεν έχω κανέναν εκεί για να του λείπω και να μου λείπει. Ούτε οικογένεια, ούτε φίλους,  ούτε τίποτα. Είμαι μόνος.

Ποτέ δεν είχα κανέναν στην ζωή μου να αισθάνεται κάτι για εμένα. Αν είχα δεν θα ήμουν εδώ τώρα.

Γεννήθηκα ένα βροχερό και κρύο βράδυ, η μητέρα μου ήταν 16 ετών και δεν μπορούσε να με φροντίσει. Από ότι ξέρω, ο πατέρας της την είχε διώξει από το σπίτι επειδή αρνούνταν να κάνει έκτρωση και ήθελε να με γεννήσει, παρόλο που ήξερε πως δεν θα με μεγάλωνε εκείνη. Με γέννησε στην μέση του δρόμου και δύο μέρες μετά με τύλιξε με μία κουβέρτα και με άφησε έξω από ένα τυχαίο σπίτι. 

Η μοναχική γυναίκα που έμενε εκεί με παρέδωσε στο ορφανοτροφείο, όπου και μεγάλωσα. Δεν έχω ζήσει ούτε στιγμή σε σπίτι, δεν ξέρω πως είναι να ζεις σε μία φυσιολογική οικογένεια με δύο γονείς. Θα ήθελα όμως αν είχα την ευκαιρία, ο καθένας στην θέση μου το ίδιο θα έλεγε. Είναι αδικία να θες να ζήσεις σε ένα όμορφο περιβάλλον περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που σε αγαπάνε και έχουν συγγένεια μαζί σου και δεν μπορείς. Δεν λέω βέβαια πως και τώρα οι άνθρωποι που έχω δεν με αγαπάνε και δεν τους αγαπώ και εγώ, φυσικά και το κάνω. Βλέπω μητέρα μου την Rose και αδερφό μου τον Yoongi. Αρχίζω να βλέπω και τον Taehyung έτσι σιγά σιγά, όμως χρειάζεται χρόνο για να εμπιστευτείς έναν άνθρωπο τόσο πολύ που να τον αντιμετωπίζεις σαν να είναι αδερφός σου.

Η Rose μία μέρα μου είχε πει πως ζηλεύει την σχέση μου με τον Yoongi. Δύσκολα πιάνεις τόσο δυνατές φιλίες σήμερα και ειδικά ένα άτομο με τις ψυχολογικές διαταραχές που έχει εκείνος δύσκολα σου συμπεριφέρεται έτσι όπως συμπεριφέρεται σε εμένα όλα αυτά τα χρόνια. Εγώ τον αγαπάω, κι ας μαλώνουμε συχνά. Κι αν κάποιες φορές λέει πως θέλει να πεθάνει για να γλιτώσει από τους ανθρώπους, και τότε τον αγαπάω. Και όταν κλαίει που έχει μείνει μόνος, και τότε του δείχνω την αγάπη μου και του υπενθυμίζω συνέχεια πως δεν είναι μόνος του, του υπενθυμίζω πως έχει εμένα.