𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

50

Yoongi's P.O.V.

Περπατούσα προς τα ψηλά κάγκελα που υπήρχαν στην περίφραξη της φυλακής. Είχα αρκετό καιρό να έρθω εδώ πέρα, σχεδόν ένα χρόνο και φέτος ήταν η πρώτη μου χρονιά που ο νόμος με επέτρεπε να μπω μόνος μου μέσα, χωρίς κάποιον ενήλικο συνοδό μαζί μου, και καλά για να με προσέχει.

Κοίταξα τον φύλακα που στεκόταν μπροστά στις πόρτες και του έδειξα το χαρτί που παρέλαβα εχθές από την Rose, που έγραφε πως είμαι ο αδερφός του αδερφού μου και έχω την ικανότητα να μπω μέσα και να τον επισκεφτώ. Υπήρχαν αρκετά άτομα στο επισκεπτήριο, πήγα και κάθισα σε μία από αυτές τις καρέκλες με το τζάμι μπροστά και περίμενα να έρθει ο αδερφός μου από την άλλη μεριά.

Ήρθε χωρίς χειροπέδες και κάθισε στην καρέκλα από την άλλη πλευρά του τζαμιού. Με κοίταξε πρώτα και χαμογέλασα ελαφρώς, έκανε και εκείνος το ίδιο. Τα μάτια του έλαμπαν, όμως φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένος. Ήταν στην φυλακή εδώ και πολλά χρόνια, και έχει ακόμα τόσα μέχρι να αποφυλακιστεί.

20 χρόνια φυλάκιση είπε το δικαστήριο, χωρίς αναστολή. Είχαν βρει 4,5 κιλά ναρκωτικά στην τσάντα του. Ήταν στο αεροδρόμιο, ήθελε να πάει στην Ιαπωνία και την Κίνα, μου είχε πει να μην πω σε κανέναν πως έφευγε. Και αν με ρωτούσαν, είχε φύγει για διακοπές μαζί με κάτι φίλους του. Αυτό με είχε βάλει να ορκιστώ πως θα πω.

Δεν το είπα. Δεν είπα τίποτα, είπα απλά πως δεν ξέρω. Ήμουν 9 ή 10 χρονών τότε.

Όταν τον συνέλαβαν είχαν στοιχεία πως ήμουν και εγώ μπλεγμένος σε όλο αυτό. Όμως δεν τους άφησε να με πειράξουν. Το φορτώθηκε όλο εκείνος και εγώ συνέχισα κανονικά την ζωή μου. Να πω την αλήθεια, καλύτερα. Δεν θα είχα αυτές τις όμορφες εμπειρίες αν βρισκόμουν σε μία φυλακή ανηλίκων τώρα.

Σήκωσα το ακουστικό και έκανε και εκείνος. "Γεια" ψιθύρισα. "Τι κάνει ο μικρός μου αδερφός;" με ρώτησε. Η φωνή του ήταν πολύ βραχνή. Μπορεί να ήταν άρρωστος. Τον κοίταξα στα μάτια. "Καλά". Τότε θυμήθηκα αυτό που μου είπε ο Taehyung.

"Jaeyoon, μήπως άκουσες για αυτούς που ήρθαν πρόσφατα; Έβαλαν φωτιά για να κάψουν δύο φίλους μου". "Ναι, κάτι άκουσα". Με κοίταξε παραξενεμένος και σήκωσε το ένα του φρύδι. "Όμως, τι σημασία έχει;" ρώτησε.

Τον κοίταξα στα μάτια και έγλειψα τα χείλη μου. "Ξέρεις, αυτός ήταν καθηγητής του. Αλλά τον ήθελε. Μέχρι που ένα βράδυ μέθυσε και τον βίασε. Μετά τον απήγαγε και τον είχε δεμένο κάπου στην ερημιά και έβαλε φωτιά. Τώρα είναι ανάπηρος ο φίλος μου, του κάηκαν τα πόδια. Και πρέπει να πληρώσει αυτό το καθίκι, κατάλαβες;".