Good Girl and Young Teacher

39. (+)

Rob właśnie wszedł na scenę. Trochę się stresuje.  Nie wiem, jak inni zareagują na moją piosenkę.  Napisałam ją po zerwaniu z Alexą. Odkąd zerwałam z dziewczyną zaczęłam pisać swoje piosenki. Mam ich około trzech. Jedną teraz zaśpiewam. 

- Zapraszam cudowną dziewczynę, która ma cudowny głos. Marika zapraszam.

Weszłam na scenę.

-  Powiedz nam, co zaśpiewasz?

- Będzie to piosenka mojego autorstwa. Nosi tytuł „Don't say you love me".

Melodia zaczęła grać. Wzięłam głęboki wdech i zaczęłam śpiewać.

Don't say you miss me when you don't call
And don't say you're hurting without the scars
Don't promise me tonight without tomorrow too
Don't say you love me unless you do

We've been close, but inconsistent
You hold my heart at a safer distance, yeah
You think words can ease the tension
But you can't deny that something's missing

I need a little bit more
I need a little bit more
You gotta know what it's like
I know you been here before
I've been waiting, I've been patient
But I need a little bit more

So don't say you miss me when you don't call
And don't say you're hurting without the scars
Don't promise me tonight without tomorrow too
Don't say you love me unless you do, unless you do
How am I supposed to take it
When weeks go by and I'm still waiting?
I say I'm okay but I can't fake it, yeah
Even when I try, yeah, something's missing

I need a little bit more
I need a little bit more
You gotta know what it's like
I know you been here before
I've been waiting, I've been patient
But I need a little bit more

So don't say you miss me when you don't call
Don't say you're hurting without the scars
Don't promise me tonight without tomorrow too
Don't say you love me unless you do, unless you do – poczułam jak kilka łez spływa mi po policzkach.

Don't say you love me unless you do
Don't say you love me , don't say you love me
Don't promise me tonight without tomorrow too
Don't say you love me, unless you do, unless you do
I need a little bit more
I need a little bit more
You gotta know what it's like
I know you've been here before
I've been waiting, I've been patient (Yeah)
But I need a little bit more (Yeah)
Don't say you miss me when you don't call
Don't say you're hurting without the scars
Don't promise me tonight without tomorrow too
Don't say you love me unless you do

Gdy skończyłam śpiewać usłyszałam oklaski. W tłumie dostrzegłam dziewczyny.  Zauważyłam, jak Karla miała łzy w oczach. Po niecałych dwóch minutach wszedł Rob.

- Cudowne. Jak wam się podobało!?  - krzyknął,  a wszyscy zaczęli klaskać.

- Urodziłaś się do śpiewania, młoda.

Zeszłam ze sceny wraz z Rob'em. 

- Chodź, pójdziemy do twoich przyjaciółek. 

Skierowaliśmy się do lodziarni. Tam czekały na nas dziewczyny. Gdy podeszłam do nich to Karla się na mnie rzuciła. 

- Dlaczego mi nie powiedziałaś,  że piszesz sama piosenki? – powiedziała do mnie się przytulając.

- Tak na prawdę nikt nie wie, że ja sama pisze. Mam jeszcze kilka piosenek. 

- Pokażesz nam, jak będziemy w domu?  - spytała się Dinah

- One nie są takie ciekawe.

- Ta była cudowna. To następne też. – powiedziała blondynka.

- Kochanie,  Rob wszystkiego tobie nie powiedział.

Gdy Karla to powiedziała to spojrzałam się na Rob'a.

- Marika, tak naprawdę zorganizowałem ten występ, żeby ciebie sprawdzić, jak śpiewasz na żywo. – przerwał –Chcę ci pomóc w rozwijaniu kariery muzycznej. Oczywiście, jak się zgodzisz.  Zaczęli byśmy po zakończeniu programu The Voice.  – Dziewczyny wraz z Rob'a spojrzeli się na mnie.

- Nie wiem, co mam powiedzieć, ale zgadzam się. – w oczach pojawiły mi się łzy. – Chciałabym bardzo, ale nie wiem, jak ze szkołą, rodzicami i z dziewczynami.

- O to się nie musisz martwić. Z twoimi rodzicami już rozmawiałem i wyrazili zgodę.  Na tą chwilę do szkoły będziesz chodziła. Pod czas tras będziesz miała nauczyciela, którego i tak już znalazłem. Na pewno się u cieszysz kto to może być. A na temat dziewczyn nie musiałaś się pytać, bo zgodziłbym się na wszystko.  No zależy co chciałybyście robić.

- A mogę wiedzieć skąd znasz się z Karlą? – spojrzała się na swoją dziewczynę z pod przymrużonych powiek.

- Nie wiem, czy mogę powiedzieć.  – Też spojrzał na Karę. 

- Jak chcesz to mów. I tak by mnie męczyła o to. 

- Niech będzie. – przerwał – Razem pracowaliśmy.  Przez cztery lata byłem jej managerem.

- Dlaczego nie chciałaś dalej śpiewać?  - spytałam się brązowookiej.

-  Tak naprawdę fajnie by było mieć tyle fanów, usłyszeć swój głos w radiu lub mieć wywiady, ale to nie dla mnie. Od zawsze chciała uczyć innych. Sprawiało mi to przyjemność,  że swoją wiedzę mogę przekazać innym. Wiadomo, że nie wszyscy będą interesować się przedmiotem,  którego uczę. Nie które osoby są ciekawe różnych rzeczy na temat biologii i ja chcę ją przekazać.

- Każdy ma inne marzenia.

Rozmawialiśmy przez pół godziny na różne tematy.  Niestety trzeba było zbierać się do domu.

841 słów