In a REALationSHIT (Trese Series #1) - PUBLISHED (PSICOM)

IAR [6]

-6-

"GUSTO KO nang umuwi, B!" Matagal akong nag-isip kung magsisinungaling ako kay Brix. Kilala niya ako kaya wala rin 'yong k'wenta. Siya ang nakabunggo ko.

Tumingala si Brix habang pinipisil ang batok niya. Nakita ko ang paggalaw ng kanyang Adam's apple kaya sigurado akong lumunok siya. Hindi kaagad siya sumagot. Ibinalik niya ang titig sa 'kin.

Nilabanan ko siya ng tingin kahit na hindi naman siya galit or something. Nag-aalangan kasi siya. Kahit hindi ako makiusap alam na niya ang emosyong makikita sa 'king mga mata.

"Hindi ka pa pinapauwi ni mom, pero sige... ihahatid kita," mahinang sambit niya.

Malawak akong napangiti. Napatalon pa ako't niyakap siya nang mahigpit. "Thank you, B. You're the best!"

Natawa na lang siya pero pakiramdam ko hindi talaga siya natutuwa. Inakbayan niya ako't pumasok kami sa loob ng clinic. Tinanguan niya ang guard na kunot na kunot ang noong nakatitig sa 'kin. Takang-taka kung paano ako nakalabas. Eh, malamang... sa inaantok siya.

"Saan ka galing, B?" tanong ko. Nakasuot kasi siya ng kulay taupe long-sleeved polo na nakabukas ang dalawang butones.

Dumiretso kami sa loob ng pinanggalingan kong k'warto, nang hindi siya sumasagot. Umupo siya sa sofa na 'di kalayuan sa kama. Inilagay niya ang magkabilang siko sa kanyang nakabukakang legs. Tumingin siya sa mga mata ko. Seryosong-seryoso. Nabura tuloy ang ngiti ko.

Kinuha ko ang mansanas na binabalatan ko kanina na hindi ko naubos. Kinagatan ko 'yon kahit nagiging dark na ang kulay dahil sa exposure sa hangin. Nataranta ako sa paraan ng pagkakatitig ni Brix sa 'kin. "W-What's wrong?" kiming tanong ko.

Ngumiti siya. Obviously, made in China. Ano'ng problema niya? "Musta?" Napataas naman ang kilay ko sa tanong niya.

Kinilatis ko siya. Nang wala akong mahanap na sagot at konklusiyon, saka ako sumagot, "Okay lang ako, B. Pero sa tingin ko ikaw ang hindi okay."

Umiling siya nang sunod-sunod. Napabuga ng hangin at sumandal sa sofa. Nakaharap ang kanyang mukha sa puting kisame. Pumikit siya't hinilot ang bridge ng ilong niya.

"B, okay ka lang?" Inilapag ko ang hawak na mansanas sa mesa. Nilapitan ko siya pero nagulat na lang ako nang hilahin niya ang kamay ko kaya napaupo ako sa tabi niya.

Tumigil ako sa paghinga.

"I'm okay, Xhai. Ikaw ang hindi okay," panggagaya niya sa tono ko. Dumilat siya't hinawakan ng dalawang palad ang mukha ko. Hindi naman malamig ang kamay niya pero nagtayuan ang aking mga balahibo. Tila hinahalukay ang aking sistema sa mga titig niya. Hindi ko napigilan ang mapalunok. "Bakit hindi mo sinabi sa 'kin?"

Hinawakan ko ang mga kamay niya para sana tanggalin sa mukha ko. Hindi niya hinayaang magawa ko. "A-Ang alin?" Hindi ko siya maintindihan. Titig na titig ako sa kanyang may pagkachinitong mata na pinaghalong color gray and touch of brown na bumagay sa ilong niya't hubog ng mga labi. 'Yong mata na ang dull yet expressive.

Umiwas ako ng tingin kasi hindi ko siya kayang labanan sa titigan. Para niya akong pinagbibintangan kahit hindi ko alam kung ano ang aking kasalanan.

"Stop it, Xhai... 'wag mo nang pagtakpan si Grant. Bakit hindi mo sinabi sa 'kin ang ginawa niya sa 'yo?" Ngayon ko lang siya nakitang nagalit nang ganito. Kulang na lang mabasag ang salamin sa gilid ng pinto sa sigaw niya. Nagtatangis ang mga bagang niya. Ang higpit rin nang pagkakahawak sa mukha ko.

"B, masakit!" Agad niya namang tinanggal ang mga palad. Nakita ko pa kung paano niya ikunuyom ang mga iyon.

Gumalaw ang bibig niya. Nabasa ko ang pagbigkas niya sa 'fvck' kahit na walang tunog. Nag-iwas siya ng tingin. Umisod ako papalayo. Walang umiimik sa 'min. Ang naririnig lang sa loob ng silid ay ang mabilis niyang paghinga, ang malakas na tibok ng puso ko at ang pagtunog ng wall clock sa ulohan namin.