promise

e15

چیزن نمیتونست باور کنه...

تا اخرش... یه جورایی امید داشت این مراسم به هم بخوره... یاد اوری اینکه خودش کسی بود که به آی گفته بود درخواست ازدواجو قبول کنه...

واقعا قلبش رو میشکست...
اما خب... کاری نمیتونست بکنه... میتونست؟

تا لحظه ی اخر...

وقتی که شمع اتاقشون خاموش شد اونجا موند و بعد به اقامتگاهش برگشت...
تمام شب رو...

توی سکوت اشک ریخت...

#

اروم به طرف اقامتگاهش میرفت که چشمش به بانویی افتاد که اروم کنار گل های حیاط نشسته بود و مثل دختر بچه های کوچیک گلبرگ هاش رو نوازش میکرد...

جلو تر رفت و لبخندی زد و گفت
-اگه میخواید میتونم براتون چند تایی بچینم زن برادر...

آی اروم از جاش بلند شد و لبخند کوچیکی زد گفت
-ممنون...ولی... بیا بیخودی عمرش رو کوتاه نکنیم...

چیرن احترام کوتاهی گذاشت و گفت
-چیشده که...این وقت صبح بیدارید؟
آی اهی کشید و گفت
-خب... فقط... اومده بودم کمی قدم بزنم... جدیدا صبحا حال خوشی ندارم...

چیرن به آی نگاه کرد و گفت
-پس...بهتره که استراحت کنید...

آی شونه ای بالا انداخت و گفت
-امروز سالگرد ازدواج من و چیلینه...
چیرن اوه ارومی گفت..

پس یک سال شد!

پدر و مادرش به مناسبت این سالگرد یه مراسم ناهار مفصل ترتیب داده بودند...

پس منطقیه که ای نتونه امروز رو استراحت کنه...
اروم گفت
-زن برادر... هنوز هم باورم نمیشه که چطور... اینطوری شد...فکر میکردم که ما قراره...

آی نذاشت چیرن حرفش رو ادامه بده... سریع گفت
-برادرشوهر... لطفا تمومش کن... من...همسرم رو دوست دارم...

چیرن احساس کرد که چیزی قلبش رو فشار میده اما اروم گفت
-این...عالیه...برات خوشحالم...

آی لبخندی زد
-ممنونم...
همون موقع بود که صدای نچ نچی از پشت سرشون شنیده شد...

آی و چیرن برگشتند و با بانو لان مواجه شدند...
بانو سری تکون داد و گفت
-شما دوتا! این اصلا درست نیست که با هم تنها باشید...

ای تعظیم کوتاهی کرد و گفت
-مادر ما...فقط داشتیم درباره مراسم امروز حرف میزدیم...

چیرن هم سریع احترام کوتاهی گذاشت و گفت
-بله مادر... ما... فقط داشتیم حرف میزدیم... به علاوه... زن برادر...الان یه جورایی خواهر من حساب میشه...ایرادی نداره که خواهر و برادر با هم صمیمی بشن نه؟

بانو لان چشمی چرخوند و گفت
-بسه...بسه... چیرن برو و لباس هات رو عوض کن و تو آی...اگه اماده ای بهتره بیای به سالن!