မိဘုရား ခိုးတာဘယ်သူလဲ

CH (36)

"မင်း ကိုယ့်ရှေ့မှာ လုပ်လို့ရပေမယ့် တခြားနေရာမှာတော့ မလုပ်ရဘူး။"

"…ဘာလဲ?"

Tamon ၏ နှုတ်ခမ်းများက သူမပါးပြင်ကို ညင်သာစွာ ဖက်တွယ်လို့ထားသည်။ ကြီးမားပြီး ခိုင်ခံ့သောလက်သည် Roselyn ၏ ခေါင်းနောက်ဘက်ကို ပတ်လို့ထားသည်။
သူ့အသံက အရင်က သူမကို နှောင့်ယှက်တဲ့ အသံနဲ့ မတူဘဲ လေးနက်ပြီး ငြိမ်သက်နေတယ်။

"ကိုယ် မင်းကို ဘယ်တော့မှ ပြိုလဲတာမျိူး ထပ်မတွေ့ချင်တော့ဘူး။"

“…”

ထိုယောက်ျား၏ ထူထဲပြိး အရသာရှိသော နှုတ်ခမ်းများသည် သူမ၏ပါးပြင်ပေါ်သို့ ကျရောက်လာခဲ့ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဆီသို့ ရွေ့လျားသွားသည်။

“ဒါကိုမှတ်ထား ။ မင်းဒေါသကို ထိန်းမထားပါနဲ့။ ဒေါသနဲ့ ဆဲဆိုရင်‌ေတာင် အဆင်ပြေတယ်။ မင်းဒါကိုလုပ်နိုင်တယ်။"

နှေးကွေးတဲ့ အနမ်းကို ခံယူရတာက အလွန်ကိုမရင်းနှီးလှဘူး။
Roselyဒါကို အသုံးမချဘူးတာကြောင့် ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ကာ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်က ပို၍ အေးခဲသွားခြင်းကြောင့်လဲ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။
အသက်ရှုဖို့ မေ့သွားသလို သူမနှလုံးက တဖြည်းဖြည်း ခုန်လာသည်။
Tamon က တိုးတိုးလေးနမ်းရုံကလွဲလို့ ဘာမှလုပ်မပေမယ့်လဲ Roselyn က သူမခေါင်းကို တစ်ခုခုနဲ့ ထိသွားသလို မျိုးခံစားရတယ်။ဒီလူကအဆိပ်ရှိသော အပင်ပါပဲ။
မွှေးပျံ့ပြီး စိမ်းလန်းစိုပြေမှုက သူမကို စွဲလန်းစေတယ် ။
ဒါပေမယ့် သူမသာမျိုချမိလိုက်ရင် ဘာဖြစ်သွားမလဲ။

Roselyn သည် Tamon ၏ မျက်လုံးများကို ကွက်ခနဲ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
သူ့မျက်လုံးများသည် အနီရောင်မီးတောက်များ နှင့် တောက်ပလို့နေ၏။ ချက်ချင်းပင် သူမကို လောင်ကျွမ်းသွားစေသလိုမျိုး ပူလောင်ပြင်းပြလာသည်။
သူမ သူ့ကိုကြည့်ရင်း ဖြည်းညှင်းစွာ အသက်ရှူသွင်းရင်း Tamon ကလှုပ်ရှားသွားသည်။
သူသည် မြွေတစ်ကောင်လို ပျော့ပျောင်းလျှော့ချကာ နီးကပ်လာပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများကို သူမနှင့် တွဲလို့ထားသည်။
သူတို့ရဲ့ အသက်ရှုသံတွေက ရောယှက်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းတွေလဲ ပွင့်လို့သွားတယ်။