"ပင်ပန်းရင် အိမ်ပြန်ကြမယ်"
Roselyn ပွဲတော်ရဲ့တစ်၀က်လောက်သာ မြင်ခဲ့ရသေးတာပေမဲ့ ကောင်းကင်ကတော့ အမှောင်ဖုံးလွှမ်းလို့နေပြီ။
ကြည့်စရာတွေများလွန်းလို့ သူမ ခြေလှမ်း သုံး၊လေးလှမ်း လှမ်းပြီးတိုင်း တခါ ရပ်လိုက်ရင်တောင် တွေ့ရတာတွေက အများကြီးပါပဲ ။
လမ်းလျှောက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်နေတာလည်းတော်တော်ကြာနေပြီ။
ဒါပေမယ့် သူမခြေထောက်တွေက ထင်ထားတာထက် အများကြီး ပိုကောင်းလာတယ်လို့ ခံစားရတယ်။
အရင်ကဆို တစ်နာရီကြာလောက် လမ်းလျှောက်ပြီးရင်တောင် ခြေထောက်တွေက ထုံကျင်လာပြီး အကိုက်အခဲပျောက်ဆေးတွေတောင် သောက်ခဲ့ရသည်။
"ကျမ နေလို့ကောင်းတုန်းပါပဲ"
သူမ စိတ်မပျက်သွားသလို ဘာမှမထူးခြားသလိုပြောသော်လည်း သူမ၏အမူအရာကို သတိပြုမိသော Tamon က သူမရဲ့ကြိးမားသောနောင်တကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်လိုက်ရသည်။
"တကယ်လား?"
အချိန်ကအတော်လင့်နေတာတောင် လူအရေအတွက်ကတော့ လျော့မသွားပါဘူး။ အဲဒီအစား အရင်ကထက် အများကြီး ပိုများလာတယ်။ လူတွေကလမ်းဘေး ကော်ဖီဆိုင်များတွင် ကော်ဖီရည်သောက်ရင်း ရယ်မောေနကြကာ မြို့အနှံ့ ပြေးလွှားဆော့ကစားနေကြသည့် ကလေးငယ်များ၏ ရယ်သံများကလည်း တက်ကြွလန်းဆန်းလို့နေတယ်။
"မနက်ဖြန်ပြန်ထွက်ကြည့်လို့ရတာပဲ။ မင်း ဒီလောက်ထိ စိတ်ပျက်နေစရာ မလိုပါဘူး။"
"မနက်ဖြန်? မနက်ဖြန်ပြန်ထွက်လို့ ရနိုင်တယ်လား"
"ရတာပေါ့ ၊ Arsene နဲ့လေ"
Arsene ၏အမည်ကိုေပြာလိုက်ေသာအခါ Roselyn ၏မျက်လုံးများကတောက်ပသွားခဲ့သည်။
သူမက ကလေးေတွကို စိတ်ပူပြီး Tamon က ကလေးတွေအကြောင်းအရင်ပြောတဲ့အတွက် သူမ အံ့အားသင့်မိတယ်။
"ရှင်ပြောတာ ဟုတ်တယ်၊ မနက်ဖြန် ကျမတို့ ထပ်လာလို့ရတာပဲ"
Tamon သည် သူမ၏ သဘောထား ချက်ချင်း ပြောင်းလဲသွားတာကို ရယ်မောလိုက်မိသည်။
သူမနောက်ကျောမှာရှိနေတဲ့ သူ့လက်ကတော့ ဝမ်းနည်းစရာကောင်းသလို ဖြည်းညှင်းစွာကျဆင်းလို့သွားတယ်။
YOU ARE READING
မိဘုရား ခိုးတာဘယ်သူလဲ
Historical Fictionရှင်ဘုရင်ရဲ့ စွန့်ပစ်ခြင်းကို ခံရတဲ့ မိဘုရားတပါး...... နှင်းတောထဲ စွန့်ပစ်ခံရတဲ့ သူမကို ခေါ်ဆောင်သွားတဲ့ သူကကော ဘယ်သူများလဲ .... Credit to 💁 original authors❣️ Unicode +Zawgyi
