Egzaminator °~ Jeon Jungkook ~°

.28.

- Dzień dobry- szepnęła i spojrzałam na swoje zaciśnięte dłonie. Wokół nas nikogo nie było. Pozostali uczniowie siedzieli na samym tyle a opiekunowie na samym przodzie. Siedzieliśmy na środku...więc nikt nas nie słyszał.

- Nie chce żebyś myślała, że dla mnie to nic nie znaczyło. - oparł głowę o oparcie i patrzył pusto przed siebie- Nie żałuję tego. Wiem, że unikasz rozmowy i dlatego też nie odbierałaś. Jednak chciałbym o tym z tobą porozmawiać bo...nie chce żeby to się tak skończyło- przełknął głośno ślinę.

Naprawdę tego nie żałuję? To...wszystko nie było dla niego obojętne?

- Bałam się, że nie będziesz chciał o tym rozmawiać- zacisnęłam bardziej dłonie- czuję się jak idiotka.

- Żałujesz?- zapytał po chwili i spojrzał na mnie.

Poczułam jak serce szybciej mi zabiło. Gdybym tego żałowała...nie było by mnie tu.

- Nie...

Mężczyzna uśmiechnął się delikatnie.

- Chciałbym...żeby między nami nie była tylko relacja nauczyciela i uczennicy.- spiął się.

- Słucham?- teraz na niego spojrzałam. Nie wiedziałam do czego zmierzał. Nie mówcie, że...

- Chciałabyś czegoś więcej? - na jego słowa rozszerzyłam oczy i złapałam się za gorące policzki.- mam wziąć to za tak?- zaśmiał się i złapał za moją dłoń. Rozejrzał się szybko po czym schylił się i pocałował ją.

- P-przestań- zabrałam dłoń i przysunęłam się bliżej szyby bardziej zasłaniając twarz. - jeszcze ktoś to zobaczy. Masz dużo miejsca...usiądź gdzieś indziej.

- Ale ja wolę siedzieć z tobą- uśmiechnął się szeroko- kto będzie twoją poduszką?

- Nie musisz się tak produkować- wyciągnęłam z swojej torebki nie dużą poduszkę jednorożca.

Mężczyzna zaśmiał się i po chwili ściągnął swoją marynarkę i poluzował krawat.

- Wydaje mi się, że jestem lepszy od jednorożca. - przejechał dłonią po swoich włosach.

- No nie wiem- uśmiechnęłam się. Po chwili poczułam jego dłoń na mojej. Splótł nasze palce i położył na swoim udzie. Chciałam zabrać rękę jednak ten mocno ją ścisnął.

- Nikt nie zobaczy- puścił mi oczko na co ja przewróciłam oczami.

Cieszyłam, że to wszystko się wyjaśniło. Chodź sama nie wiem co będzie dalej. Zobaczymy za jakiś czas...