Slowly Falling For Changkong ( ဘာသာပြန် )

Chapter-7

နောက်တစ်နေ့မနက်ခင်း၌ ဝေ့ရိချန်အိမ်ကနေထွက်ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေခဲ့ပြီ ၊ သူ့အိမ်ခန်းတံခါးနားလျှောက်လာသည့်အချိန်မှာတော့ သူ့ကိုသော့ပိတ်ထားကြောင်းသိလိုက်ရ၏။ သူ မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် တံခါးကိုအခေါက်ပေါင်းမနည်းကန်နေခဲ့ပေမဲ့လည်း တံခါးကတော့လှုပ်တောင်မလှုပ်လာခဲ့ပေ။

မားမားဝေ့က ကန်ကျောက်သံတွေကိုကြားတော့ အလျင်အမြန်ပြေးတက်လာကာ

"သား အပင်ပန်းမခံနဲ့ အမေတို့အိမ်ကတံခါးတွေက စျေးကွက်ထဲကအခိုင်ခန့်ဆုံးတွေပဲ ရပ်လိုက်တော့"

ဝေ့ရိချန် "......."

သူက မြင့်တက်လာသည့်သူ့ဒေါသတွေကိုပြန်ချိုးနှိမ်ရင်း အလိုလိုက်ဆိုးသွမ်းနေသည့်အသံဖြင့်

"အမေ ကျွန်တော့်ကိုဘာလို့သော့ပိတ်ထားတာလဲ"

"ဒါတွေအကုန်လုံး လောင်ဝေ့ရဲ့အကြံတွေပဲ သူပြောတာ သားကကျိန်းသေပေါက်ထွက်ပြေးလိမ့်မယ်မှာမလို့ သူကသားကိုသော့ပိတ်ထားခဲ့တာ"

ဝေ့ရိချန် ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး
"သူကဘာတွေတွေးနေတာလဲ သူကကျွန်တော့်ကို အခုအကျဉ်းသားတစ်ယောက်လိုဆက်ဆံနေတာလေ ဟုတ်တယ်မလား"

"မဟုတ်ပါဘူး မဟုတ်ပါဘူး မင်းအဖေပြောတာက မင်းနဲ့နျဲ့လေ........"

"မဖြစ်နိုင်ဘူး ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ဘူး!"

ဝေ့ရိချန်၏ရုတ်တရက်အော်ဟစ်လာသံက မားမားဝေ့ကိုထိတ်လန့်စေခဲ့၏။ သူမ သက်ပြင်းချရင်း သူ့ကိုဖျောင်းဖျရန်ကြိုးစားရတော့သည်။

"သား ဒီဟာကိုဒိတ်တစ်ခုလို့သက်မှတ်စရာမလိုပါဘူး..နျဲ့လေကတကယ်ကိုမိန်းမကောင်းလေးတစ်ယောက်ပါ ၊ သားသူနဲ့သိကျွမ်းမယ်ဆိုရင်လဲ သားဘာမှမဆုံးရှုံးသွားဘူးလေ..နောက်ပြီး သားရဲ့အခုလိုပုံစံနဲ့ အမေလုံးဝစိတ်မအေးနိုင်ဘူး"

မားမားဝေ့မျက်ရည်တွေကျလာရင်း ငိုရှိုက်လုနီးပါးပဲ ၊အတန်ကြာတိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် ဝေ့ရိချန်သက်ပြင်းချကာဆိုလာခဲ့သည်။

"ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ ဝမ်းမနည်းပါနဲ့တော့ ကျွန်တော်သွားလိုက်ပါ့မယ်"