Heartless December❄️ ZG version

အပိုင္း ၁၉ : သံေယာဇဥ္ေသးေသးေလး

❄️❄️❄️

တိုက္ခန္းကိုျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ အစ္ကိုေတာ္ႂကြက္မင္းသားရဲ႕ အခန္းႀကီးေသာ့ခတ္ထားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူး႐ွင္ကို စိတ္ထဲကေန အႀကိမ္တစ္ေထာင္ေလာက္ ႐ွိခိုးသကၠာရျပဳလိုက္မိသား။
တစ္ေနကုန္ျပန္မလာရင္ေကာင္းမယ္။ ဒါမွ ခ်ိဳင့္ယူဖို႔အေၾကာင္းျပၿပီး ကိုကို႔အခန္းထဲ တစ္ေနကုန္ေသာင္တင္လို႔ရမွာမဟုတ္လား။

'အမ်ိဳးအိမ္တံခါးပိတ္ထားရင္ သူ႕အိမ္နီးခ်င္းအိမ္မွာ ဝင္စားရတယ္'
ဆိုတဲ့စကားက ဘုရားပြဲေတြအတြက္တင္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို
ကြၽန္ေတာ္ေထာက္ခံတယ္။ အထူးသျဖင့္ အဲ့ဒီအိမ္နီးခ်င္းက
ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႏွလုံးသားကိုခိုးၿပီး ယိုထိုးထားတဲ့သူမ်ိဳးဆိုရင္ေပါ့။

"ကိုကို... ကြၽန္ေတာ္ဗိုက္ဆာတယ္"

"ဘာစားမလဲ..."

အိမ္း...။ ေမးခြန္းကေတာ့ သတ္ၿပီ။

ေမးေနတဲ့သူကိုလည္းၾကည့္...။ ေရခ်ိဳးၿပီးကာစ ရင္ဘက္ဟစိျဖစ္ေနတဲ့ bath robe ေလးတစ္ထည္တည္းနဲ႔။ တဘက္အျဖဴကေလးကိုေတာ့ ေရတစက္စက္က်ေနတဲ့ စင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့ ဆံပင္နက္ေတြေပၚတင္ထားၿပီး ေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္လို႔ ေရေသာက္ေနတာမ်ား။ ျဖဴသြယ္ေနတဲ့ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေပၚမွာလည္း ေရေပါက္ေလးေတြတြဲလြဲခိုလို႔။ အထက္ေအာက္လႈပ္႐ွားေနတဲ့ လည္ေစ့ကေလးကို မ်က္စိက သြားဆုံခ်က္ခ်မိျပန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္႕ရင္ဘက္ဘယ္ျခမ္းက နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ေတြျဖစ္ကုန္ေရာ။ အခန္းအပူခ်ိန္ေတြ တျဖည္းျဖည္းျမင့္လာတာကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ပဲ သတိထားမိေနတာလား။ လူတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူေရေသာက္ေနတာၾကည့္မိၿပီး ကြၽန္ေတာ္အာေျခာက္သြားရတာကို လုံးဝမသိတဲ့ပုံပဲ။

"ဟူး... စိတ္ပ်က္ပါတယ္ "

"ဘာကိုလဲ..."

"ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ေစာၿပီး လူျဖစ္မလာတဲ့ဘဝႀကီးကိုေပါ့..."

အျဖစ္က 'ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္နဲ႔ ဆက္ရက္ေတာင္ပံက်ိဳး' ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ 'သြားမေပါက္ေသးတဲ့ေခြးေပါက္ေလးေ႐ွ႕ ၾကက္ေကာင္လုံးေၾကာ္ခ်ေပးထားသလို' ပဲ။ ထိမရျပဳမရနဲ႔ ခ်ီးထုတ္ဘဝ...။