အပိုင္း ၇၄ : နာမည္ေခၚပါေတာ့

16 3 0
                                    

❄️❄️❄️

အၿမဲတမ္းလိုလို အဲ့ဒီမ်က္၀န္းနက္တစ္စုံမွာ အရည္ၾကည္ေတြလွ်မ္းလာတဲ့ အခိုက္အတန္႔တိုင္းက ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးသားကို စည္းခ်က္တစ္ခ်က္ ေက်ာ္ခုန္သြားေစတယ္။

တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ရည္က ကြၽန္ေတာ့္အာ႐ုံေတြကို  အလုံးစုံလႊမ္းမိုးပစ္ႏိုင္မယ္ဆို အဲ့ဒီလူဟာ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မွာ...။

"ကိုကို... ဘာျဖစ္လို႔လဲ...
ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာဦးေလ..."

ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဒုတိယေမးခြန္းကိုၾကားမွ မ်က္ေတာင္ႏွစ္ခ်က္ျမန္ျမန္ခတ္ၿပီး မ်က္၀န္းေထာင့္မွာ စီးက်ေနတဲ့ မ်က္ရည္လမ္းေၾကာင္းေလးကို လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေတြနဲ႔ ဖိသုတ္သန္႔႐ွင္းလိုက္တယ္။ အနားမွာ အသင့္႐ွိေနတဲ့ note စာအုပ္ေလးကို အသာေကာက္ယူၿပီး ေရးေပးလာတဲ့ေျဖ႐ွင္းခ်က္ကေတာ့ ခပ္တိုတိုပါပဲ။

'အဲ့ဒါ ငါအႀကိဳက္ဆုံးသီခ်င္း...'

စာယူဖတ္ၿပီး ကိုကို႔မ်က္လုံးေတြကို အကဲခတ္လိုက္ရင္း...။

"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆုံးသီခ်င္းက ကိုကိုအႀကိဳက္ဆုံးသီခ်င္း ျဖစ္ေနတာပဲ... ကြၽန္ေတာ္ သီခ်င္းေ႐ြးတာ မွန္သြားတယ္ေပါ့..."

ျပဳံးလ်က္ေခါင္းၿငိမ့္ျပေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တစ္ဖက္သက္ခ်စ္ရေသာ လူသား...။

"ကိုကိုကေတာ့ဗ်ာ... ကြၽန္ေတာ္သီခ်င္းဆိုျပတာက မ်က္ရည္က်ေလာက္တဲ့ထိ နား၀င္ပီယံ႐ွိမွန္းသိေပမယ့္ လူကိုလန္႔ေအာင္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔..."

အ႐ႊန္းေဖာက္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ မနက္က စားပြဲခုံေပၚကို ကြၽန္ေတာ္ခြၽတ္ၿပီးတင္ထားခဲ့တဲ့ မာဖလာအနီေလးကို ေဝ့ၾကည့္မိတယ္။

"အဲ့ဒီသီခ်င္း... အာကာေဝယံလည္း ကိုကို႔ကို ဆိုျပခဲ့ဖူးတယ္မလား..."

"..."

သုံးေလးစကၠန္႔စာေလာက္ ကိုကို႔မ်က္၀န္းအိမ္ေတြ က်ယ္သြားတာ သတိထားမိပါရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္ ႏႈတ္ခမ္းေပၚကအျပဳံးကို အ႐ွိန္တင္လိုက္တယ္။

"သူက အသံေကာင္းလားဟင္..."

"..."

ဘာတုံ႔ျပန္မႈမွ ျပန္မရပါဘူး။

Heartless December❄️ ZG version Where stories live. Discover now