အပိုင္း ၃၁ : ပစၥည္းတစ္ခုလို သေဘာထားပါ

10 2 0
                                    

❄️❄️❄️

စကၠန္႔အေတာ္ၾကာထိ ၿငိမ္သက္ေနခဲ့တဲ့ကိုကို႔ကို ပုန္းလ်ိဳးကြယ္လ်ိဳးေလးၾကည့္ေနမိရင္း ကိုကိုအခန္းထဲကို လွည့္ဝင္သြားခဲ့ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျပးလိုက္ခဲ့တယ္။ ဟိုက်က္သတုံးႀကီးေနာက္ကိုပါ...။

လမ္းထိပ္မွာရပ္ထားတဲ့ သူ႕ကားအနားေရာက္ဖို႔ ႏွစ္မီတာအလိုေလာက္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုမွီခဲ့တယ္။

"ဒီမွာ... ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ခဏစကားေျပာရေအာင္..."

ေခါင္းကိုေစာင္းလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္း ကြၽန္ေတာ္႕ကိုအျမင္
မ်က္ခုံးကိုက်ံဳ႕ႏိုင္သေလာက္က်ံဳ႕ၿပီး မာဆတ္ဆတ္ျပန္ေျပာေလရဲ႕။

"မင္းနဲ႔ ေအးေဆးထိုင္စကားေျပာဖို႔ရာ အခ်ိန္မ႐ွိဘူး"

အံဩပါ့။ အရင္တစ္ခါ ကြၽန္ေတာ္႕ကို သူေျပာစရာ႐ွိတုန္းကက်ေတာ့ တစ္ဖက္သားအခ်ိန္႐ွိသလားမ႐ွိသလားမသိ အမိန္႔သံနဲ႔ေခၚသြားၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္႕အလွည့္က်မွ သူ႕အခ်ိန္ကိုေလးစားေပးရမွာလား။ "ဪ... ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်" ဆိုၿပီး သြားခိုင္းလိုက္မယ္ထင္ေနလား။

"ထိုင္မေျပာဘူးဗ်ာ... ဒီမွာပဲရပ္ၿပီးေျပာမယ္၊ ခုဏက ကိုကိုနဲ႔ခင္ဗ်ားနဲ႔ေျပာေနတဲ့ထဲ ပိုက္ဆံသိန္းႏွစ္ရာဆိုတာ ၾကားလိုက္တယ္၊ အဲ့ဒီကိစၥပဲ ကြၽန္ေတာ္႕ကိုေျပာျပေပး..."

"ခ်ာတိတ္... မင္းက ႂကြက္ေပါက္စေလးလို ခိုးနားေထာင္တတ္တာကိုး..."

ႂကြက္ဟုတ္မ‌ေနဘူး။ ဆင္ဗ်...။ ဗုဒၶဟူးေန႔မွာေမြးတဲ့ ဗုဒၶဟူးသားစစ္စစ္။
ခင္ဗ်ားေခါင္းကိုတက္နင္းျပမယ့္ ဆင္။

"ကြၽန္ေတာ္႕နာမည္ခ်ာတိတ္မဟုတ္ဘူး၊ လင္းခန္႔...
ခင္ဗ်ားမွတ္မထားဘူးလား..."

"ငါက ဘာအေရးနဲ႔ မင္းနာမည္ကို မွတ္ရမွာလဲ"

"ထားလိုက္ေတာ့... ကိုကိုက ခင္ဗ်ားဆီမွာ သိန္းႏွစ္ရာအေႂကြးတင္ေနတယ္ဆိုတာ တကယ္လား..."

မ်က္လုံးကိုတည့္တည့္ၾကည့္ရင္းေမးလိုက္ေတာ့ ဘုေတာေနတဲ့တစ္ေယာက္ဟာ ေနာက္ကိုလွည့္လို႔ ကားေ႐ွ႕ခန္းမွန္ကို တစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီး driver seat ကလူကို စက္သပ္ထားလိုက္ဖို႔ အခ်က္ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးကာမွ နက္ခ္တိုင္ကို နည္းနည္းေလွ်ာ့လိုက္ရင္း ခပ္ေထ့ေထ့ေလသံနဲ႔ ျပန္ေျဖရဲ႕။

Heartless December❄️ ZG version Where stories live. Discover now