Heartless December❄️ ZG version

အပိုင္း ၉၇ : ႏွစ္သစ္ကူးညဟာ တစ္ဖန္ေရာက္လာျပန္

❄️❄️❄️

'လကုန္ေတာ့မယ္' 'လကုန္ေတာ့မယ္' ဆိုတဲ့အေတြးက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ ႐ြာေဆာ္ေခြးလိုပတ္ေျပးေနတယ္။ ကုန္ေတာ့မယ့္လက ၁၂ လပိုင္းျဖစ္ေနတာမို႔ ပိုဆိုးတယ္။
တစ္ႏွစ္ကုန္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္ လူေတြဘာလုပ္တတ္ၾကလဲ။
တစ္ႏွစ္တာအတြင္း achievements ေတြကို ျပန္စစ္၊ အမွန္ျခစ္တတ္ၾကလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေစာင္ပုံထဲကို ေၾကာင္လိုပဲ တိုးဝင္ၿပီးေခြေနတတ္ၾကလား။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အဲ့ဒါေတြမဟုတ္ဘဲ ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ပက္သက္ၿပီး စိတ္ပူေနရတယ္။

ေဆာင္းရာသီဟာ ေန႔တာတိုတဲ့အေလ်ာက္ သတိမထားမိခင္ဘဲ တစ္ေန႔ကုန္သြားတတ္တယ္။ ေန႔ ၁၂ နာရီေက်ာ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ နာရီလက္တံက ေတာင္ေစာင္းေပၚကေလွ်ာက်လာတဲ့ တုတ္ေခ်ာင္းအတိုင္း။ ညတာ႐ွည္တာကေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ သန္းေခါင္မေက်ာ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ျပႆနာမဟုတ္ေပမယ့္ ႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္းအိပ္တဲ့ကိစၥကိုေတာင္ ပုံမွန္အတိုင္း မလုပ္ႏိုင္တဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ ေဆာင္းညေတြက တယ္႐ွည္လ်ားသလို ခံစားရမွာပဲ။

ဘယ္သူဘယ္လိုခံစားပါေစေလ။ အဓိကကအဲ့အထဲ ကိုကိုမပါဖို႔ အေရးႀကီးတာ။ မဟုတ္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအေျဖေပးဖို႔ ျပန္စဥ္းစားေနတဲ့ကိစၥကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး‌မလား။

ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ္ခ်င္းစာတရားလက္ကိုင္ထားၿပီး အားအားယားယားနဲ႔ သူမ်ားအေရးစိတ္ပူေပးေနတာလို႔ ထင္ေနခဲ့တာဆိုရင္ေတာ့ စိတ္မ႐ွိပါနဲ႔။ ဦးေႏွာက္ခန္းထဲမွာ ၉၉ ရာခိုင္ႏႈန္းက ကိုကို၊ က်န္တဲ့ ၁ ရာခိုင္ႏႈန္းက ကိုကိုလုပ္ေပးတဲ့ အခ်ိဳမုန္႔ေတြအေၾကာင္းပဲ႐ွိတာမို႔။

"မင္းဝလာတာလား ခန္႔ငယ္..."

"ဗ်ာ..."

သူလုပ္ထားတဲ့မိုင္လိုကြတ္ကီးကို ဘူးထဲကႏိႈက္၊ တေထာက္ေထာက္ကိုက္ၿပီး သူ႕အိမ္မွာအခန္႔သား TV ထိုင္ၾကည့္ေနတုန္း ႐ုတ္တရက္ႀကီး အဲ့လိုအေမးခံလိုက္ရတာ။

"ဒီအတိုင္း မႏွစ္ကထက္စာရင္ နည္းနည္းပိုၿပီးထြားလာသလားလို႔... မ်က္ႏွာလည္း ျပည့္ေနၿပီးေတာ့... ပါးေတြေဖာင္း..."