Heartless December❄️ ZG version

အပိုင္း ၃၆ : လူမွားခံရျပန္ၿပီ

❄️❄️❄️

စာအုပ္ကိုအာ႐ုံစူးစိုက္ေနတဲ့ ကိုကို႔မ်က္လုံးေတြက ညဥ့္နက္သန္းေခါင္မွာ လင္းသထက္လင္းလာတတ္တဲ့ ၾကယ္ေတြလိုေတာက္ပလို႔။ စာဖတ္တဲ့အခါ မ်က္မွန္ကို ႏွာတံေပၚနည္းနည္းေလွ်ာခ်ထားတတ္တာကလည္း ေဘးကၾကည့္ရင္ ၿပီးျပည့္စုံမႈတစ္ခုပဲ။

အၾကည့္ေတြကို ကိုကို႔မ်က္ႏွာဆီကေန သိမ္းယူလိုက္ၿပီးေနာက္ ကိုကိုကိုင္ထားတဲ့ စာအုပ္ရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္ေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းလိုက္မိတယ္။

ကိုကိုက စာဖတ္တဲ့အခါ စာအုပ္တိုျပတ္ျပတ္ေလးေတြဆို လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ျဖန္႔ကိုင္ဖတ္တတ္ၿပီး ထူထူ႐ွည္႐ွည္စာအုပ္ေတြကိုေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ဖတ္တတ္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ စားပြဲေပၚတင္ၿပီး ဖတ္တတ္တယ္။ စာဖတ္အရမ္းျမန္တာမို႔ စာ႐ြက္တစ္႐ြက္လွန္ၿပီးတာနဲ႔ ေနာက္တစ္႐ြက္လွန္ဖို႔ လက္ညိဳးကေလးထိုးထားၿပီးသား ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ အခုပဲ ေနာက္တစ္႐ြက္ကိုလွန္လိုက္ရင္း စာအုပ္အစြန္းကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးေရာက္သြားၿပီ။

ၿငိမ္ၿငိမ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ ကိုကို႔လက္ေခ်ာင္းေဖြးေဖြးေတြနဲ႔ လတ္ေကာ့ေနတဲ့စာမ်က္ႏွာျဖဴျဖဴေတြ ေတြ႕ထိလႈပ္႐ွားေနတာ၊ စာတစ္႐ြက္လွန္လိုက္တိုင္း မင္အမည္းနဲ႔ေရးထားတဲ့ အဂၤလိပ္စာလုံးေတြ အစုသဏၭာန္ေျပာင္းလဲသြားတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနမိရာက...။

"..."

ဆုံခ်က္မွာထပ္တိုးလာတဲ့ အေရာင္တစ္ခုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္႕မ်က္ဝန္းအိမ္ေတြ က်ယ္သြားရတယ္။ စာအုပ္ရဲ႕ ညာဘက္စာမ်က္ႏွာ အထက္မက်ေအာက္မက် ေနရာေလာက္မွာ စြန္းထင္သြားတဲ့ အနီေရာင္တစ္ခ်ိဳ႕။ ၾကည့္ေနရင္းမွာပဲ အနီေဆးေနာက္တစ္စက္ ထပ္ၿပီးက်လာျပန္တယ္။

"ကိုကို..."

ခ်က္ခ်င္းကိုကို႔မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့...
ႏွာဝကေနစီးက်ေနတဲ့ အနီေရာင္ေသြးေတြ။

"ကိုကို ႏွာေခါင္းေသြးယိုေနတယ္ "

"..."

ကြၽန္ေတာ္ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိ ျဖစ္သြားတုန္းမွာပဲ ကိုကိုကလက္ထဲကစာအုပ္ကို စားပြဲေပၚခ်ၿပီး ဘာမွမထူးဆန္းသလိုပုံစံနဲ႔ လက္ဖမိုးေလးနဲ႔ ႏွာဝကိုပိတ္ထားၿပီး ေဘစင္ဆီထသြားတယ္။