အပိုင္း ၉၆ : ႏွလုံးသားလက္ေဆာင္

34 6 3
                                    

❄️❄️❄️

ေနာက္တစ္ရက္မနက္။ ႏိႈးစက္ျမည္သံတညံညံဟာ အခန္းထဲမွာ စည္းခ်က္က်က်ထြက္လို႔။ အိပ္ရာေဘးကပ္လ်က္ကစားပြဲဆီ ကိုကို႔လက္ေခ်ာင္းေတြ လမ္းေလွ်ာက္လာၿပီး off button ကို မႏွိပ္လိုက္ခင္ထိ အသိုက္ထဲက ငွက္ေပါက္စလို ခပ္စူးစူးေအာ္ေနခဲ့တယ္။

"Merry Christmas ပါ ကိုကို..."

"Merry Christmas...
အဲ့ဒါကိုခဏထား၊ မင္းကဘာလို႔ ငါ့အိပ္ရာေပၚ ေရာက္ေနတာလဲ..."

သူ႕ဖုန္းမွာေပးထားတဲ့ႏိႈးစက္ကိုပိတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႕ကုတင္ေပၚဝင္ထိုင္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္ခုံးတန္းေတြက်ံဳ႕လ်က္ၾကည့္ေနတဲ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕မ်က္မွန္ေလးကို ေကာက္ယူေပးလိုက္ေတာ့ လွမ္းယူၿပီး စားပြဲေပၚကနာရီရဲ႕လက္တံေတြကို လွမ္းစစ္ေနတယ္။

"ႏိုးလာလာခ်င္း မေန႔ညတုန္းကစန္တာက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေရာ လက္ေဆာင္ထားခဲ့လားလို႔ ဟိုလွန္ဒီလွန္႐ွာရင္းနဲ႔ ကိုကို႔ကိုေတြ႕လို႔..."

"ေဆာရီး... ငါက ခရစၥမတ္လက္ေဆာင္မဟုတ္ဘူး"

"ခရစၥမတ္လက္‌ေဆာင္ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္၊ ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ရဖူးသမွ်ထဲ အေကာင္းဆုံးလက္ေဆာင္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္"

"မင္းက ဘယ္တုန္းကငါ့ကိုရသြားတာလဲ..."

"ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးလား... ဒီဇင္ဘာမကုန္ခင္ေလ..."

"Over confident ျဖစ္တဲ့က‌ေလးက လက္ေဆာင္ေကာင္းေကာင္းရတတ္တယ္လို႔ေတာ့ မၾကားဖူးဘူး၊ ကုတင္ေပၚကဖယ္... ငါအိပ္ရာသိမ္းရဦးမယ္"

အဲ့ဒါနဲ႔သူကန္မခ်ခင္ဖယ္ေပးလိုက္ရတာေပါ့။

"ကိုကို... ကြၽန္ေတာ္အိပ္ရာသိမ္းတာကူေပးမယ္ေလ"

"မလိုဘူး"

"ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္ကို ၃ႏွစ္ကေလးဆိုၿပီး အထင္ေသးေနတာပဲ၊ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္အိပ္ရာကိုယ္ေတာ့ သိမ္းႏိုင္ပါတယ္ေနာ္"

ကြၽန္ေတာ္‌ ေဘးကရပ္ၿပီးစကားေျပာေနတုန္း ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ သူ႕အိပ္ရာကို ေသခ်ာသိမ္းေခါက္ၿပီးသြားတဲ့တစ္ေယာက္ဟာ အခန္းထဲကမထြက္ခင္ ဒီလိုေျပာသြားတယ္။

Heartless December❄️ ZG version Where stories live. Discover now