Heartless December❄️ ZG version

အပိုင္း ၄၆ : ဟာခ်ီကိုမဟုတ္ခဲ့တဲ့ကြၽန္ေတာ္

❄️❄️❄️

ထူးျခားခ်က္ျဖစ္စဥ္ ၃ ကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္...
စက္တင္ဘာ ၁၆ ရက္၊ မနက္ ၁၀ နာရီေလာက္ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းက သင္တန္းခ်ိန္ၿပီးလို႔ ထြက္လာတုန္း သင္တန္းအေဆာက္အဦးအေ႐ွ႕မွာ ကြၽန္ေတာ္႕ကိုရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ပုံရိပ္ေၾကာင့္ မ်က္စိနာနာပြတ္ၿပီး ေသခ်ာျပန္ၾကည့္လိုက္ရတယ္။

"ကိုကို... ဘယ္လိုလုပ္ဒီကို..."

"ဟိုေန႔က မင္းေျပာတဲ့ဟာ..."

ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ္စကားမဆုံးခင္မွာပဲ သူ႕လက္ထဲက စာအုပ္တစ္ထပ္ ကြၽန္ေတာ္႕ဆီကမ္းေပးတယ္။

ကာတြန္းေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ေတြေပါ့။
စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္တို႔၊ ျပာဂေလာင္ျပာလေခ်ာင္တို႔ ေမာင္တီထြင္တို႔ေလ...။

အဲ... ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ဖို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အိမ္က အ႐ႈပ္ထုပ္ညီမေပါ့။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးက ကာတြန္းစာအုပ္တစ္အုပ္ သူ႕ကိုငွားလႊတ္လိုက္တာ ဓာတ္ကူးလာၿပီး တပူပူတဂ်ီဂ်ီနဲ႔ အိမ္႐ွိလူကုန္လိုက္ကပ္ၿပီး ကာတြန္းစာအုပ္ဝယ္ခိုင္းေတာ့တာပဲ။ ေတာက္တိုမယ္ရအလုပ္ဆိုတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္႕မ်က္ႏွာေလးေျပးျမင္ၾကတဲ့ အိမ္က အထက္လူႀကီးမ်ားကလည္း ”လင္းခန္႔ေရ... ေရာ့ဟဲ့” ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္႕ပဲဝိုင္းေဘာ္လီေဘာပုတ္လိုက္ၾကေရာေလ။

ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ။ ေျခာက္တန္းေရာက္ေနတဲ့ညီမကို ရည္းစားထားမထားလိုက္မၾကည့္ရ၊ ငါ့ညီမေၾကာင္ေနတာဘယ္ေကာင္လဲ လိုက္မေအာ္ရဘဲ ကာတြန္းစာအုပ္႐ွာဝယ္ေပးေနရတယ္ဆိုေတာ့လည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အစ္ကိုတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဗီလိန္႐ိုးလ္ေလ်ာ့တာေပါ့။

"ကြၽန္ေတာ္က ဒီအတိုင္း ဘယ္မွာရလဲသိလားပဲ ေမးၾကည့္တာကို... ကိုကိုကဝယ္ခ်လာတာလား... အားနာစရာႀကီး..."

ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို႔ဆီကစာအုပ္ေတြ လွမ္းယူလိုက္တယ္။

"ခဏေလး... ဒါေတြ ဘယ္ေလာက္လဲကိုကို..."

"မေပးနဲ႔... ငါကေလးကို လက္ေဆာင္ေပးတာ..."

"ဗ်ာ..."

"စာဖတ္က်င့္ဆိုတာ ကေလးစာေပကစတာ...
ဘယ္အ႐ြယ္ကစဖတ္ဖတ္ ကေလးစာေပေတြက စိတ္ေပ်ာ္ေစတယ္၊ စိတ္ကူးယဥ္မႈအားေကာင္းေစတယ္၊ အေျခခံအမူအက်င့္နဲ႔  ေလာကရဲ႕အေကာင္းအဆိုးေတြကို ဟာသေႏွာၿပီး သင္ျပေပးတယ္၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔မွ ပိုက်ယ္ျပန္႔တဲ့စာေပေလာကထဲကို ဝင္ေလ့လာခ်င္စိတ္ေပါက္လာမွာေပါ့... ဒီေခတ္ကေလးေတြ စာအုပ္ကိုင္ခ်င္စိတ္႐ွိတာ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ပဲ၊ ဖုန္းထဲကအကုန္ဖတ္လို႔ရတယ္ဆိုရင္ေတာင္ စာအုပ္ကိုင္ဖတ္ရတာနဲ႔က အရသာမတူဘူး... စာအုပ္ေတြက ေခတ္ေပၚပစၥည္းမွန္သမွ်နဲ႔ ပခုံးခ်င္းယွဥ္ၿပီး စိတ္ေက်နပ္မႈေပးႏိုင္တဲ့ ေခတ္ေနာက္က်က်န္မေနခဲ့တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအရာေလ..."