အပိုင္း ၂၃ : မုန္႔ေတာင္းစားခ်င္တဲ့ကေလး

16 2 0
                                    

❄️❄️❄️

"ေထာင့္နားမွာ date ေလးတစ္စြန္းတစ္စေပၚေနတာ
ဒီပုံက မင္းကိုယ္တိုင္႐ိုက္ထားတာေသခ်ာတယ္၊ မင္း႐ိုက္သမွ်ပုံက ဘယ္ေတာ့မွ time watermark ျဖဳတ္မထားဘူး"

႐ုပ္တည္နဲ႔ "ငါမသိဘူး... ဖုန္းကို အစ္မယူကလိၿပီး ကိုရီးယားမင္းသားပုံ wallper ေျပာင္းသြားတာ" လို႔ ဘူးခံၾကည့္ဖို႔ေတြးေနတုန္း႐ွိေသး ခါတိုင္းဆို ေ႐ွ႕ေနာက္စာလုံး၊ အသံထြက္ ဖလွယ္ဖတ္ရမယ့္ စုံေထာက္ႀကီးေတြက တန္းၿပီးကို သက္ေသနဲ႔အမိဖမ္းတာပဲ။

ကြၽန္ေတာ္လမ္းေတြေပ်ာက္ေနတုန္း ခ်ိန္ပါနံပါတ္တစ္က ေနာက္မယ္တန္းလန္းႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ဟိန္းသူရလက္ထဲကဖုန္းကို သူ႕လက္ထဲေျပာင္းယူလိုက္တယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္ နံပတ္ ၁ က လူလာပုခုံးဖက္ၿပီး ခ်ဳပ္ထား၊ နံပါတ္ႏွစ္က လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို နားထင္မွာခ်ိန္ၿပီး အမႈစစ္စစ္ၾကပါေရာ။

"ဘယ္သူလဲ... ဘယ္ကလဲ... နာမည္... အသက္..."

"အလုပ္အကိုင္... ေမြးသကၠရာဇ္... လက္႐ွိအခ်စ္ေရးအေျခအေန..."

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ တရားခံလိုလိုဘာလိုလို ထင္လာမိတယ္။

ထမလာေသးတဲ့ ဟိန္းသူရကို အကူအညီေတာင္းဖို႔ အေျခအေနၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကပါ ကြၽန္ေတာ္ဘာေျပာမလဲနားေထာင္ဖို႔ ေစာင့္ေနတဲ့ပုံစံနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနရဲ႕။

"ေျပာေလ... "

"..."

ေနာက္ဆုံးေတာ့ လက္နဲ႔လုပ္တဲ့လက္လုပ္ေသနတ္ႀကီးကို ေၾကာက္လို႔ ဆိုတာထက္ နားအပူမခံႏိုင္လို႔ အကုန္လုံးေျပာျပလိုက္ရတယ္။

"အဲ့ဒီေတာ့... ဒီပုံထဲကသူက မင္းရဲ႕ ကခ်င္လူမ်ိဳးညဂိုက္ဆရာေလး၊ နာမည္က အယ္လ္...."

"အယ္လ္ခြန္း"

"အင္း အဲ့ဒီဟာ... အခု main ထဲမွာ မဟာတန္းတက္ေနတဲ့သူ... တစ္ေယာက္တည္းေနတယ္... single "

"ေနပါအုံး ေနပါအုံး... ခဏ... မင္းတို႔က ဘယ္တုန္းကစၿပီး မ်ိဳးတူခ်င္းပါ ခ်ိန္တတ္လာတာလဲ..."

"မင္းကေရာ... ဘယ္တုန္းကစၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ညဂိုက္ဆရာပုံကို ခိုး႐ိုက္ၿပီး wallpaper တင္တတ္လာတာလဲ..."

Heartless December❄️ ZG version Where stories live. Discover now