Heartless December❄️ ZG version

အပိုင္း ၃၉ : ထေရာ္မာရလိုက္တယ္

❄️❄️❄️

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့သစ္ပင္ေတြမွာ ပုရစ္ဖူးေတြစုံလာတဲ့ေနာက္ပိုင္း စိမ္းႏုေရာင္ျခဳံလႊမ္းထားတဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ ေႏြပိတ္ရက္႐ွည္ႀကီး ကန္႔လန္႔ကာပိတ္သြားတဲ့ ဇြန္လဆန္းရဲ႕ ေဝလီေဝလင္းမနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္လင္းခန္႔တစ္ေယာက္ လမ္းၾကားထဲကို လွ်ပ္စီးလိုအ႐ွိန္နဲ႔ စက္ဘီးစီးၿပီး ေကြ႕ဝင္လာပါတယ္။ speed 100+ နဲ႔ပါ။ အခ်ိဳရည္တံဆိပ္ေတြမဟုတ္ဘူးေနာ္။ အ႐ွိန္ႏႈန္းကို ေျပာတာ။

ပန္းဝင္ေတာ့မယ့္ ၿပိဳင္ပြဲဝင္တစ္ေယာက္လို ခါးကိုေ႐ွ႕ကိုင္း၊ ေခါင္းကိုဒုံးက်ည္ထိပ္ဖူးလိုအသုံးခ်ၿပီး ေလကိုခြင္းခြင္းလာလိုက္တာ အေဆာက္အဦးတစ္ခုေ႐ွ႕အေရာက္မွာမွ ကြၽီခနဲဘရိတ္အုပ္သံ စူးက်ယ္က်ယ္နဲ႔အတူ စက္ဘီးကိုပါပစ္ခ်ခဲ့လို႔ ေလွကားထစ္ေတြကိုေတာင္ အျပည့္မနင္းႏိုင္ဘဲ ေက်ာ္ရင္းလႊားရင္း ေျပးတက္သြားခဲ့တယ္။

"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္..."

"ကိုကိုေရ... ကိုကို ...
ကိုကို... တံခါးလာဖြင့္ပါအုံးဗ်..."

လက္ကလည္းတံခါးေခါက္ရင္း ပါးစပ္ကလည္း ေအာ္ေခၚရင္းနဲ႔ ကိုကို႔အခန္းေ႐ွ႕မွာ ခုန္ရမလိုဆြရမလို၊ ၾကာပါတယ္ဆိုၿပီး နံရံပဲေဖာက္ဝင္ရမလို အလြန္အမင္းေတြ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနတုန္း တံခါးေလးပြင့္လာခဲ့ေတာ့...။

"ကိုကို... ကြၽန္ေတာ္ေလးဘာသာပါတယ္သိလား...
အဂၤလိပ္၊ သခ်ၤာ၊ ဓာတု၊ ဇီဝ ..."

ကိုကို႔မ်က္မွန္ပါးေလးကို ဖုန္းစကရင္ႀကီးဝင္တိုက္မိေတာ့မတတ္ ေလာေလာလတ္လတ္႐ိုက္လာတဲ့စာ႐ြက္ပုံတစ္ပုံကို ေ႐ွ႕ထိုးျပၿပီး ႂကြားခ်င္အားႀကီးလို႔ ၾကယ္ေတြတလက္လက္ထေနသေယာင္႐ွိတဲ့ မ်က္လုံးဝိုင္းေတြနဲ႔ၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုကိုက ေနာက္ကိုနည္းနည္းတိမ္းသြားတယ္။ ၿပီးမွ 'ေျဖးေျဖးလုပ္ပါကြာ...' ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ခပ္ေအးေအးေလးျပန္ေျဖတယ္။

"အင္း... ငါသိၿပီးၿပီ..."

"ဟမ္..."

"လိုင္းေပၚကေလ..."