အပိုင္း ၅၂ : အခ်စ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့စစ္ပြဲေတြ

10 1 0
                                    

❄️❄️❄️

"လင္းခန္႔... နင္ကလည္း ၾကာလိုက္တာဟာ...
အသြားတုန္းကျဖင့္ ဆင္ေျခေလွ်ာ၊ အျပန္က်မွ
ေတာင္စဥ္ခုနစ္ထပ္ ပတ္ၿပီးတက္လာရတာလား..."

စက္ဘီးကို အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ျဖစ္ကတက္ဆန္းရပ္ထားခဲ့ၿပီး ေက်ာပိုးအိတ္ကိုင္းကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လို႔ ကြၽန္ေတာ္အိမ္ထဲဝင္လာခဲ့ေတာ့ မီးပူတိုက္လာပုံရတဲ့ ေလွ်ာ္ၿပီးေခါက္ၿပီးသားသူ႕အက်ႌေတြကို လက္ထဲပိုက္ရင္း သူနဲ႔အငယ္မတူတူအိပ္တဲ့ အခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ေနရာက လွမ္းေအာ္တဲ့ အစ္မေတာ္ရဲ႕အသံက နားထဲဆက္တိုက္ လွိမ့္ဝင္လာတယ္။

ဝင္ဝင္ခ်င္းမွာလွမ္းျမင္ရတဲ့ ဧည့္ခန္းထဲက မတ္တပ္နာရီႀကီးမွာ နာရီလက္တံနဲ႔မိနစ္လက္တံ ၫႊန္ျပေနတာက ငါးနာရီစြန္းစြန္း။

"ေမေမက ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္သိမ္းစရာ႐ွိတာသိမ္းထား၊ မနက္ျဖန္မနက္ေစာေစာျပန္မယ္တဲ့... သြား... နင့္အခန္းသြား႐ွင္းခ်ည္အုံး၊ အဲ... ေနပါအုံး... ႀကီးႀကီးက နင္အျပင္ထြက္လို႔ ပန္းမွာလိုက္တာမဟုတ္ဘူးလား၊ ဘယ္မလဲပန္း..."

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႕အေမးမွန္သမွ်ကို တစ္ခုမွမတုံ႔ျပန္မိဘဲ ကိုယ့္အေတြးကိုယ္ေမးဖို႔ရာအတြက္ပဲ ပါးစပ္ဟလိုက္မိတယ္။

"မမ..."

"ဟင္..."

"မမက မမရည္းစားကို အဆက္ျဖတ္ပစ္လိုက္ၿပီး သူ႕ကို လုံးဝေမ့ပစ္ဖို႔လုပ္ေနရာက ၉လ ေလာက္အၾကာမွာ ႐ုတ္တရက္ သူေခၚတဲ့ေနရာကို အသာတၾကည္ လိုက္လာျဖစ္တယ္၊ သူေပးတဲ့ပန္းကို ျပန္လက္ခံျဖစ္သြားတယ္ ဆိုရင္... အဲ့ဒါမ်ိဳးကို ဘယ္လိုေခၚလဲ..."

"နင္ကလည္း ဥပမာျပစရာက ငါနဲ႔ငါ့ရည္းစားပဲ
႐ွိတာလားဟယ္... ပါးစပ္ပုပ္ခ်က္ပဲ"

"ေမးေနတာ အရင္ေျဖေပးပါလား..."

အသံၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ဖိေျပာလိုက္ကာမွ ဖြင့္လက္စ ဟစိစိတံခါးကို ျပန္ပိတ္ထားလိုက္ၿပီး ခံတြင္း႐ွင္းေခ်ာင္းဟန္႔လို႔ သူ႕အျမင္ကို ေျပာျပလာရဲ႕။

"ငါၾကားဖူးတာေတာ့ ခ်စ္သူနဲ႔ လမ္းခြဲၿပီးတဲ့ေနာက္ ကာလအပိုင္းအျခားတစ္ခုေရာက္တဲ့အခါ ႐ုတ္တရက္ႀကီးဆိုသလို "ျဖစ္ခဲ့တာေတြ အကုန္ေမ့ပစ္လိုက္ၿပီး ဒီအတိုင္းသူ႕ဆီကို ျပန္သြားခ်င္လိုက္တာ" ဆိုတဲ့အေတြးေတြ ျပင္းျပင္းပ်ပ် ေပၚလာတတ္တယ္တဲ့... အခ်ိန္တန္လို႔ စိတ္ျပန္လည္တာ ေခၚမွာေပါ့..."

Heartless December❄️ ZG version Where stories live. Discover now